Στην Ελλάδα ισχύει το σύμφωνο συμβίωσης ομόφυλων (ιδίου φύλου, όχι φυλής) ζευγαριών. Επίσης, εφόσον ψηφιστεί (το πιθανότερο) και ο πολιτικός τους γάμος (άρθρο 1350 Α.Κ), η Εκκλησία – όπως επισήμως δηλώνει μέχρι τώρα – δεν την αφορούν τα εκτός αυτής πολιτικά ”Μυστήρια” – Πράξεις, εντούτοις είναι αρνητική και με κηρύγματα προτρέπει τους Πολίτες να απέχουν τέτοιων πράξεων και να μετέχουν των δικών της Μυστηρίων, εναρμονιζόμενοι με αυτά.

Όμως σε κάθε περίπτωση αποδέχεται την ελεύθερη βούληση και το ατομικό δικαίωμα επιλογής ενός εκάστου να μετέχει ή να απέχει της Εκκλησίας, να πιστεύει ή όχι. 

* δεν είναι σπάνιο παγκόσμιο φαινόμενο ( σαφώς καταδικαστέο επισήμως, αλλά πρακτικά υπαρκτό) η ομοφυλοφιλία & αποπλάνηση ανηλίκων, στα ιερατεία των θρησκειών. 

Επίσης ουδείς μπορεί να επιβάλει στην Εκκλησία (ή γενικά σε όποια αναγνωρισμένη θρησκεία και στη Λειτουργία της) την αποδοχή Πολιτικών πράξεων που είναι εκτός του Τυπικού των Μυστηρίων και του δόγματός της. 

Δηλαδή δεν μπορεί να της επιβληθεί, με ποιές προϋποθέσεις και με ποιούς, θα τελεί τα Μυστήριά της, όπως της επιβάλλεται πχ η πληρωμή λογαριασμών κοινής ωφελείας, ή φόρων από την είσπραξη μισθωμάτων ακινήτων της κλπ .

Περαιτέρω: 

Γίνεται κουβέντα για το εάν τα ομόφυλα ζευγάρια, είτε με σύμφωνο συμβίωσης, είτε με πολιτικό γάμο (στο μέλλον), θα μπορούν να υιοθετήσουν τέκνα. 

* ο θρησκευτικός τους γάμος προς το παρόν δεν αφορά τη συζήτηση , αφού η Εκκλησία δεν θα ιερολογήσει έναν τέτοιο. 

 

*Πιθανόν όμως στο μέλλον να συμβεί και αυτό, όπως σε χριστιανικές ”εκκλησίες” άλλων δογμάτων. 

Ας δούμε όμως, το πώς, στην πράξη και πριν την νομοθέτηση, η υιοθεσία και η αναδοχή, ήδη ισχύουν.

Σύμφωνα με την τρέχουσα νομοθεσία του Gov.gr (Δείτε εδώ) : 

– οι έγγαμοι/ες (εννοεί ανδρόγυνο) μπορούν να υποβάλλουν αίτηση είτε για αναδοχή, είτε για υιοθεσία και ουδείς ρωτάει τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό, παρότι υπάρχουν κριτήρια που ελέγχει η Πρόνοια και το αρμόδιο δικαστήριο υιοθεσίας. 

*Δηλ. δύσκολα, έως καθόλου, διακρίνεται εάν έχουν κανονικό ή συμβατικό γάμο, χωρίς κοινή ή ομόφυλη ή καθόλου σεξουαλική ζωή, αν δεν το δηλώσουν οι ίδιοι.

 Εν τούτοις ένας ομοφυλόφιλος με συμβατικό γάμο με γυναίκα, μπορεί, να γεννήσει βιολογικό τέκνο και το ανδρόγυνο να υιοθετήσει τέκνο, εάν πληρούνται τα κριτήρια που θέτει ο Νόμος. 

– Επίσης , όσοι/ες έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης (εννοεί ανδρόγυνα ; δεν διευκρινίζεται ) μπορούν να υποβάλουν αίτηση μόνο για αναδοχή, χωρίς ομοίως να διακρίνεται ο σεξουαλικός προσανατολισμός τους. Πάλι υπάρχει περίπτωση συμβατικού συμφώνου ομοφυλόφιλου με γυναίκα,  για να αποκτήσουν βιολογικό τέκνο ή να αναδεχθούν τέκνο. 

– Κυρίως όμως οι άγαμοι/ες, χήροι/ες, διαζευγμένοι/ες, μπορούν να υποβάλουν αίτηση, είτε για αναδοχή, είτε για υιοθεσία, ως μονογονεϊκές οικογένειες, χωρίς ομοίως να ερωτάται ο σεξουαλικός προσανατολισμός τους.  

Έτσι λοιπόν, ήδη, εδώ και δεκαετίες, πολλοί άγαμοι/ες ομοφυλόφιλοι (που δεν το δηλώνουν πανηγυρικά), είχαν/ έχουν υιοθετήσει/ αναδεχθεί τέκνα ανήλικα, ή 12ετή (που ερωτάται η γνώμη τους) ή ενήλικους (18+). 

Μάλιστα, τα παιδιά αυτά μπορεί να είναι ήδη βαπτισμένα από τους φυσικούς γονείς, ή να βαπτιστούν από τον / τους Θετούς (που δεν δηλώνουν πανηγυρικά την σεξουαλική τους ταυτότητα) ή να έχουν λάβει όνομα στο ληξιαρχείο έστω και ως αβάπτιστα (έχει καταργηθεί ο υποχρεωτικός προσδιορισμός ” βαπτισμένο- αβάπτιστο”).

Γυναίκες ομοφυλόφιλες έχουν γεννήσει δικά τους τέκνα, με δωρητή σπέρματος, άνδρες ομοφυλόφιλοι έχουν βιολογικά τέκνα, χώρισαν και μετά έκαναν σύμφωνο συμβίωσης με άντρα, ενώ άτυπα ομόφυλα ζευγάρια έχουν αποκτήσει τέκνα από παρένθετες μητέρες ( άρθρα 1456, και 1458 του Ελληνικού Αστικού Κώδικα περί παρένθετης μητέρας), που μετά τη γέννηση κάνουν μεταξύ τους και σύμφωνο συμβίωσης και έτσι έχουν και τέκνο αποκτηθέν πριν την επίσημη συμβίωσή τους, ή έχουν υιοθετήσει τέκνα από το εξωτερικό, ή έγγαμοι ομοφυλόφιλοι του εξωτερικού, έχουν υιοθετήσει τέκνα νομίμως, ή τα απέκτησαν μέσω παρένθετης μητέρας και ήδη ζουν στην Ελλάδα, ασχέτως εάν δεν αναγνωρίζεται ( ακόμα) ο γάμος και η υιοθεσία τους , που εν τούτοις είναι νόμιμη σε κάποιο άλλο κράτος.

Οι ομοφυλόφιλοι που θρησκεύονται, εκκλησιάζονται, κοινωνούν, γίνονται Νονοί, αρκεί να μην δηλώσουν πανηγυρικά τον σεξουαλικό προσανατολισμό τους και πλέον είναι και αιμοδότες (απαγορευόταν μέχρι πρόσφατα). Εργάζονται στον ιδιωτικό και Δημόσιο Τομέα, χωρίς διακρίσεις. 

Φυσικά τα ανωτέρω, αν δεν νομοθετηθούν, θα μπορούσαν να επιφέρουν ποινές και κυρώσεις κατά της Ελληνικής Πολιτείας (όχι της Εκκλησίας) από διεθνή Όργανα για διακρίσεις ισότητας και σε κάθε περίπτωση, οι περισσότεροι κάνουν ότι δεν υφίσταται θέμα προς συζήτηση ή δεν είναι ώριμες οι καταστάσεις, ή αρνούνται, όταν τα προπεριγραφόμενα είναι ήδη υπαρκτά γύρω μας και παντού. Κοινώς, Στρουθοκαμηλισμός. 

– Αντιλαμβάνομαι τις Εκκλησιαστικές ενστάσεις, τις ενστάσεις για την Παράδοση και την ηθική του θέματος από τους πολλούς, εν τούτοις, έστω και εάν λείπει η ”επίσημη κρατική σφραγίδα” , στην πράξη, είμαστε ήδη εκεί και αυτό που διεκδικούν τα ομόφυλα (ιδίου φύλου, όχι φυλής) ζευγάρια είναι η επίσημη πανηγυρική αποδοχή των παραπάνω, προκειμένου να μην τα κάνουν δια της πλαγίας οδού, όπως και γίνεται. 

– Μην ξεχνάμε πως οι ομοφυλόφιλοι έχουν γεννηθεί από ”πρότυπο” οικογένειας,  άντρα-γυναίκας, εν τούτοις δεν λειτούργησαν ”νορμάλ” όπως οι γονείς τους, αλλά  ”παρέκλειναν” . 

Επομένως κάτι άλλο (φύση) συντείνει σ′ αυτό και όχι η οικογένεια. 

―――――――――

Υ.Γ1 : Αν έχετε ιστορικό ενδιαφέρον για τα παραπάνω, ρίξτε μια ματιά στο βιβλίο του Τζων Μπόσγουελ: ”Γάμοι μεταξύ ανδρών, στην αρχαία και μεσαιωνική Ευρώπη” , εκδ. Ζαχαρόπουλος, όπου είτε συμφωνήσετε , είτε όχι, με τον Αμερικανό ιστορικό συγγραφέα, σίγουρα θα συλλέξετε πολλές πληροφορίες.

ΥΓ2 : Το παρών, είναι μια αμιγώς νομική και ρεαλιστική προσέγγιση  για πληροφόρηση, όχι Θεολογική ή ηθικολογική, ή σχετιζόμενη με την θρησκευτική παράδοση, την οποία σέβομαι απολύτως ως θρησκευόμενη.

Η Εκκλησία της Ελλάδος,  επισήμως αναφέρει πως αν και καταδικάζει και δεν προτρέπει προς αυτή την κατεύθυνση, εν τούτοις Πολιτικά/ νομικά, το θέμα δεν την αφορά – παρά  μόνον ηθικά – αφού η ίδια (προς το παρόν) δεν θα ευλογήσει τέτοιον γάμο, υιοθεσία και βάπτιση, παρότι δια της ”πλαγίας οδού” , όπως προπεριέγραψα, έχουν βαπτιστεί τέκνα ομοφυλόφιλων (που δεν δήλωσαν τι είναι) , από τους ίδιους ή τους φυσικούς γονείς τους, ή την παρένθετη μητέρα τους, πριν παραδοθούν στον Θετό (ομοφυλόφιλο) γονέα τους. 

 ―――――――

Επίμετρο:

Όμως, μια υποθετικά καθολικά ομοφυλόφιλη κοινωνία, για να συνεχίσει να υπάρχει / υφίσταται, θα πρέπει ν′ αναπαραχθεί/ γεννάει παιδιά, με δωρητές σπέρματος και παρένθετες μητέρες, άρα καταπολεμώντας τον ρατσισμό κατά των ομοφυλόφιλων και υπέρ της ισότητάς τους, δημιουργούμε εγωκεντρικούς εντολείς/ masters που επ αμοιβή ή ”πιεστικά” θ′ αναγκάζουν γυναίκες να τους κάνουν τα παιδιά τους, ως δοχεία κύησης, δηλ η γυναίκα ξεπέφτει σε res ή είναι ήδη; 

και ο δωρητής σπέρματος τι είναι ήδη κι αυτός;

είναι και αυτό ρατσισμός κατά των ”δωρητών”; 

Και εάν μελλοντικά τεθεί αίτημα για μη τυπικό γάμο ενώπιον της Πολιτείας, ή να γίνεται γάμος με πολλούς / πολλές ταυτόχρονα, ή όπως στο εξωτερικό να παντρεύονται ζώα, αντικείμενα, λαχανικά, ή τον εαυτό τους!!! ( sic, συμβαίνει και αυτό), τι θα αποφασίζουμε ως κοινωνία και Πολιτεία; 

Ο,τι θέλει ο καθένας έστω και σουρεαλιστικό, στο όνομα του ατομικού δικαιώματος; 

Βλέπουμε πως το ένα θέμα γεννάει και φέρνει περισσότερα από αυτά που πάει να θεραπεύσει.