Αλεξία Ζερβούδη – huff

ΑΛΕΞΙΑ ΖΕΡΒΟΥΔΗ

Sundae: Παγωτά μιας άλλης εποχής!

Chicago: Έκρηξη από σοκολάτα, σερβιρισμένη σε χαμηλό μπολ παγωτού, κατά προτίμηση μεταλλικό, με το χαρακτηριστικό μπισκότο καρφωμένο στην μπάλα. Στην πιο λατρεμένη εκδοχή του, σερβίρεται με παγωτό βανίλια (αμερικανικό black & white), ή παρφέ βανίλια, ωστόσο οι λάτρεις της σοκολάτας δεν λιγώνονται ούτε από τον χείμαρρο της σος σοκολάτας που ξεχειλίζει και τολμούν να το παραγγείλουν με παγωτό παρφέ σοκολάτα. Το υπερθεαματικό σικάγο στολίζεται με καραμελωμένους ξηρούς καρπούς ή τριμμένα αμύγδαλα.

Δεν είναι όλοι οι άθεοι κομπλεξικοί

Δεν με ενοχλεί αν νηστεύεις, αφού μπορώ να φάω ό,τι θέλω. Νιώθω απαξίωση για την Εκκλησία και πιστεύω ότι πρέπει να φορολογηθεί οπωσδήποτε. Αλλά σε ό,τι αφορά το πνευματικό κομμάτι της θρησκείας, αποδέχομαι και τη φιλοσοφία της και τους ανθρώπους που γίνονται καλύτεροι ή παίρνουν δύναμη μέσα και χάρη σε αυτή. Είναι κάτι που ποτέ δεν είχα ανάγκη, αλλά, ναι, αν σε κάνει καλύτερο άνθρωπο γιατί όχι. Αν ένας Θεός σου χρειάζεται για να φέρεσαι καλύτερα στους ανθρώπους και τα ζώα, αν ένας Θεός μπορεί να σε σταματήσει από τη ληστεία, το φόνο ή το κέρατο, αν μια θρησκεία μπορεί να σου διδάξει το καλό και στο κακό, τότε δεν έχω κανένα πρόβλημα που πιστεύεις, γιατί χωρίς την πίστη σου θα ήσουν επικίνδυνος.

Το 2015 της ενηλικίωσης (αφιερωμένο στα παιδιά χωρισμένων γονιών)

Ως τώρα δεν έχω μιλήσει καθόλου για αυτό, αλλά ναι, η οικογένειά μου διαμελίστηκε για δεύτερη φορά και εγώ, φέτος δεν είχα που να πάω την παραμονή των Χριστουγέννων -όχι επειδή δεν υπήρχαν προτάσεις και προσκλήσεις, αλλά γιατί κατά βάθος θα ήθελα να πάω εκεί που πήγαινα τόσα χρόνια. Είμαι άνθρωπος που αγαπάει τις συνήθειες, θέλω το χρόνο μου για να αποχαιρετήσω μια συνήθεια. Την ίδια σκέψη έχει και ο αδερφός μου για τις «τελευταίες φορές» που νομίζει ότι θα έβλεπε με άλλο μάτι αν ήξερε ότι είναι οι τελευταίες.

Έλληνες οι φαρμακοφάγοι!

Χορήγησα ένα χάπι περιόδου σε άνθρωπο που εκ φύσεως δεν μπορεί ποτέ να έχει περίοδο, χωρίς να ρωτήσω κάποιον γιατρό ή φαρμακοποιό. Όπως κάνετε και κάνουμε όλοι δηλαδή...Έχουμε μια κασετίνα ή μια κούτα από φάρμακα και αλοιφές στο σπίτι και παριστάνουμε τους γιατρούς. Και δώσ' του αντιβίωση για πλάκα 1 στους 4 Έλληνες και τα σιρόπια να γίνονται σφηνάκια, δώσ' του καραμέλες τα παυσίπονα και να σου οι αλοιφές να μπαίνουν παντού εκτός από το ψωμί του τοστ...Αρχίζουμε και σταματάμε τις αντιβιώσεις όποτε θέλουμε -ενώ στην πραγματικότητα ούτε η έναρξη ούτε η λήξη μπορεί να γίνεται άνευ οδηγιών ιατρού.

«Σκοτώστε τους και φτύστε τους στα μούτρα»

Ακόμη κι αυτή η αηδία, ο «πόλεμος» είναι πιο έντιμος από την τρομοκρατία. Μη λέτε αυτή τη λέξη που φλερτάρει να νομιμοποιήσει την τρομοκρατία. Όταν έχεις πόλεμο, το ξέρεις. Δεν πηγαίνεις ανυποψίαστος στη συναυλία του αγαπημένου σου συγκροτήματος, ή στο γήπεδο και ξαφνικά σε πυροβολούν με καλάσνικοφ. Δεν μπαίνεις στο μετρό να πας στη δουλειά σου όπως κάθε μέρα, κι ένας τύπος αποφασίζει να αυτοκτονήσει παίρνοντας μαζί όλο το βαγόνι. Ακόμη και στον πόλεμο υπάρχουν «άγραφοι νόμοι».

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Ποιοι τελικά είναι οι πραγματικοί φιλόζωοι;

Γιατί αφήνει κάποιος το σκύλο του; Οι δικαιολογίες πολλές... Γιατί ο νέος σύντροφος δεν είναι φιλόζωος (ενώ αυτός είναι!). Γιατί μαδάει πολύ...(το ακούσαμε κι αυτό). Γιατί λόγω κρίσης, δεν μπορεί πια να το ταΐσει... Γιατί ήταν κυνηγητικό αλλά εμφάνισε κροτοφοβία και άρα είναι άχρηστο (όπως ένα αντικείμενο). Οι εθελοντές αποπαρασιτώνουν και κάποιες φορές εμβολιάζουν τα ζώα κι αν είναι τυχερά, τα κουτάβια κυρίως, βρίσκουν σπίτι μέσω συμβολαίου υιοθεσίας που ορίζει πλέον ο νόμος.

Dislike, σχόλια και haters

Φτάσαμε σε «Δεν θα πιστεύετε τι έβαλε στο τοστάκι της...», μέχρι «Διάσημη τραγουδίστρια της ποπ έσπασε το νύχι της». Κι από κάτω, όλοι κριτές, όλοι ειδικοί συνταγματολόγοι, οικονομολόγοι, αστυνόμοι-ντετέκτιβ, κανίβαλοι κανονικοί, έτοιμοι να κατασπαράξουν τον αρθρογράφο, «Τι μας νοιάζει τι έβαλε στο τοστάκι της, εμείς δεν έχουμε να φάμε! Τι είναι αυτά που γράφετε!», ή ακόμη και να σχολιάσουν χαιρέκακα, «Καλά να πάθει! Όλα τα νύχια της να σπάσει!». Ή, «ποια διάσημη; δεν την ξέρει η μάνα της!», ή ακόμα χειρότερα, «πια διάσοιμι? δεν την ξέρη ΚΑΝΙΣ!».

Ένας σύγχρονος Ιησούς στα ανοιχτά της Μυτιλήνης

Ήταν επικίνδυνος εκείνος ο άνδρας, έκρυβε ένα μαχαίρι κάτω από το πανωφόρι. Ο Ιωσήφ πλησίασε τη Μαρία, της φίλησε το μέτωπο, της είπε να προσέχει κι ύστερα του όρμησε σαν άγριο θηρίο, αποφασισμένος να πέσει στη θάλασσα μαζί του, αρκεί να τον έβγαζε από αυτή τη βάρκα, να μην ήταν πια απειλή για εκείνους. Έτσι κι έγινε, ο άνδρας τον μαχαίρωσε και λίγο πριν χάσει την ισορροπία του τον έπιασε από το πόδι και τον πήρε μαζί του...

Η Ακρόπολη κανένα δεν ζηλεύει

Το να έχεις την Ακρόπολη στην πρωτεύουσά σου δεν είναι απλό πράγμα, όμως πλέον δεν είναι αρκετό. Δεν είναι αρκετό και πρέπει να το πάρουμε απόφαση. Θέλει κι άλλη προσπάθεια για να πουλήσεις καλά και οι άνθρωποι που ενδιαφέρονται για την Ακρόπολη θα χαιρόντουσαν να πληρώσουν για αυτό το κάτι παραπάνω. Όπως ήταν κάποτε το «Ήχος και Φως», που υπάρχει στην υπό ανάπτυξη Αίγυπτο, αλλά όχι στην Ευρωπαϊκή Ελλάδα!

Η πιο ενοχλητική στιγμή της ημέρας

Και σήμερα δεν είμαι δημοσιογράφος, ούτε μπεστ σελλερίστρια και αυτό με συνθλίβει εκείνη τη μικρή στιγμή μέσα στην ημέρα. Όχι, δεν είμαι ευχαριστημένη από τον εαυτό μου. Η επιτυχία δεν ήταν ότι σπούδασα. Η επιτυχία δεν ήταν ούτε πως σπούδασα αυτό που μου άρεσε. Γιατί η επιτυχία έπρεπε να έχει διάρκεια για να είναι πραγματική ευτυχία και τελικά, δεν κυνηγάμε την επιτυχία, αλλά την ευτυχία.