MENU

ΧΡΗΣΤΟΣ ΛΟΥΤΡΑΔΗΣ

ΔΙΕΘΝΕΣ

Το φαινόμενο της πεταλούδας και το Δημοψήφισμα στην Τουρκία

Είναι φανερό από τις τελευταίες αντιδράσεις από κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπως η Ολλανδία, ότι η πλειοψηφία των κρατών μελών της Ένωσης δεν θα καλωσορίσουν με χαμόγελο και ανοιχτές αγκάλες την κατάργηση των δημοκρατικών θεσμών στην Τουρκία σε συνδυασμό με την προσπάθεια δημιουργίας ενός κλίματος διεθνούς τραμπουκισμού και επιθετικότητας που εκπορεύεται από τα ηγετικά κλιμάκια της γειτονικής μας χώρας. Το σημείο όμως που κρίνει το παιχνίδι είναι αν θα υπάρξει ομοθυμία και ομοφωνία στις αντιδράσεις και στους τρόπους αντιμετώπισης της τουρκικής επιθετικότητας.

Το ερωτηματικό Τραμπ και η Τουρκία

Την ίδια στιγμή η Αμερικάνικη Κυβέρνηση και συγκεκριμένα ο Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα, βλέπουν με σκεπτικισμό την προσέγγιση της Τουρκίας με τη Ρωσία. Σκεπτικισμός που έχει επηρεάσει σε σημαντικό βαθμό την ποιότητα των Αμερικανικο-Τουρκικών διπλωματικών σχέσεων. Το αν ο σκεπτικισμός αυτός θα αλλάξει ως πυρήνας διπλωματικής δράσης υπό τον Ντόναλντ Τραμπ θα το δείξει ο χρόνος, αλλά και οι ισορροπίες που θα απαιτηθεί να κρατήσει ο Αμερικάνος Πρόεδρος ανάμεσα στις προεκλογικές διακηρύξεις που είχαν έντονο το άρωμα του μαξιμαλισμού και στην πολιτική πραγματικότητα, που στην πλειοψηφία των περιπτώσεων απέχουν παρασάγγας.

To τέλος του «τουρκικού» ονείρου και η ευκαιρία της Ελλάδας

Τα δεδομένα αυτά εξηγούν σε πολύ σημαντικό βαθμό την εθνικιστική έξαρση και την επιθετική στάση που έχει αρχίσει να τηρεί ο Τούρκος Πρόεδρος απέναντι όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε σημαντικές γεωπολιτικές δυνάμεις, όπως η Γερμανία και η Ευρωπαϊκή Ένωση. To αν αυτή η αλλαγή στάσης θα μετατραπεί από ρητορικά πυροτεχνήματα σε αλλαγή πολιτικής στάσης με απρόβλεπτες συνέπειες όσο η κατάσταση της οικονομίας επιδεινώνεται, θα το δείξει το άμεσο μέλλον. Το σίγουρο είναι ότι οι ιθύνοντες της εξωτερικής πολιτικής στην πατρίδα μας πρέπει να είναι έτοιμοι ανά πάσα στιγμή για να αναπροσαρμόσουν τη στρατηγική τους και να αναζητήσουν τις συμμαχίες εκείνες που θα διαφυλάττουν τα συμφέροντα της Ελλάδος με μακροπρόθεσμο ορίζοντα.

Το νεο-οθωμανικό παζάρι στις πλάτες των προσφύγων και της Ελλάδος

Η Ευρωπαϊκή Ένωση από ένθερμος κήνσορας του δυτικού κράτους δικαίου και των αρχών ενός φιλελευθέρου κρατικού μηχανισμού, μετατράπηκε σε παθητικό δέκτη της μετάλλαξης του Τούρκου Προέδρου Ταγίπ Ερντογάν από ένα -σχετικά- μετριοπαθή ηγέτη, σε ένα Σουλτάνο με απολυταρχικά χαρακτηριστικά, που μετατρέπει με σταδιακά και οργανωμένα βήματα το πολίτευμα της Τουρκίας σε ενός ανδρός αρχή.

Ο «Μάγκας» της Μέσης Ανατολής και το δίλημμα των Αμερικανών

Για πολλούς αναλυτές η κίνηση του Ερντογάν εμπεριέχει και ένα κυνικό συμβολισμό-μήνυμα προς τη μεγαλύτερη -και για πολλούς μοναδική- υπερδύναμη. Να διαλέξουν, οι ΗΠΑ, με ποιους θα πάνε και ποιους θα αφήσουν. Με την Τουρκία ή με τους Κούρδους αυτονομιστές. Το δίλημμα είναι σαφές αλλά και δύσκολο να απαντηθεί. Μια Τουρκία στην αγκαλιά του Πούτιν ίσως να μη λειτουργήσει κατευναστικά στην περιοχή. Παράλληλα, η στενή σχέση ανάμεσα στην Τουρκία και τη Ρωσία σημαίνει αυτομάτως και κακή ή ανασφαλή σχέση με τις ΗΠΑ.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Μια αλλαγή και δύο μεγάλα ερωτηματικά

Το τελευταίο χρονικό διάστημα παρακολουθούμε μια μεταστροφή, που για την ώρα έχει λάβει χαρακτήρα μόνο λεκτικό, των μεγάλων δυνάμεων απέναντι στην μετατροπή του Ερντογάν από Πρόεδρο της Τουρκικής Δημοκρατίας σε Σουλτάνο με Ισλαμικά χαρακτηριστικά. Για πρώτη φορά οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ένωση, ανησυχούν και το εκφράζουν δημοσίως για την επίθεση που δέχεται ο κοσμικός χαρακτήρας του Τουρκικού Κράτους. Σαφέστατα η ανησυχία αυτή έχει και έναν βαθύτερο λόγο.

Η μεγάλη ευκαιρία της Ελλάδας

Σε αυτό το πλαίσιο η επίσκεψη του Αμερικανού υπουργού οικονομικών, πέρα από τον συμβολισμό που εμπεριέχει λόγω του ζητήματος του χρέους, αποκτά και ένα ευρύτερο γεωπολιτικό ενδιαφέρον, αφού καθίσταται σαφές ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής επιδιώκουν να καταστήσουν την πατρίδα μας γεωπολιτικό κόμβο στην ευρύτερη περιοχή. Είναι η πρώτη φορά που η Ελλάδα έχει την ευκαιρία να αναβαθμίσει τη θέση της στη διεθνή σκακιέρα και να ξεφύγει από τον λαβύρινθο των μνημονιακών υποχρεώσεων και της οικονομικής επιτροπείας, έχοντας για πρώτη φορά από την έλευση της κρίσης τη δυνατότητα δημιουργίας πρωτοσέλιδων στον διεθνή τύπο με θετικό πρόσημο.

Ένας κυρίαρχος Ερντογάν σε μια διχασμένη Τουρκία

Η Τουρκία πλέον αποτελεί μια χώρα και μια κοινωνία βαθια διχασμένη σε πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό αλλά και ηθικό επίπεδο. Είναι σίγουρο ότι η Τουρκία θα εισέλθει σε μια μακρά περίοδο πολιτικής και κοινωνικής αστάθειας που ίσως την αναγκάσει να μην μπορεί να προσφέρει τα μέγιστα στα πεδία που απαιτείται η συνεργασία της με την Δύση, όπως η αντιμετώπιση της τρομοκρατίας και η ανάσχεση των προσφυγικών ροών.

Ο νέος φόβος της Τουρκίας

Η ένταση με τη Ρωσία έχει περιορίσει την Τουρκία στο ρόλο παρατηρητή στο Συριακό, μη μπορώντας να επέμβει δυναμικά και καταλυτικά στα τεκταινόμενα της περιοχής, αφήνοντας κατ' αυτόν τον τρόπο το πεδίο ελεύθερο για τους Κούρδους μαχητές που πολεμούν το «Ισλαμικό Κράτος» στην Συρία. Παράλληλα, οι Ηνωμένες Πολιτείες, επαναπαυμένες στις δάφνες των Κούρδων στο πεδίο της μάχης δεν φαίνονται, σε αυτή τη φάση τουλάχιστον, αποφασισμένες να περιορίσουν τον ρόλο των Κούρδων στην περιοχή ή έστω να αναβαθμίσουν το ρόλο της Τουρκίας.

Ένας νέος «έρωτας» στην περιοχή μας

Η επίσκεψη του Βασιλιά της Σαουδικής Αραβίας Σαλμάν στην Άγκυρα έρχεται να επιβεβαιώσει τις αναλύσεις Τούρκων, και όχι μόνο, αναλυτών, ότι οι επιδιώξεις της Άγκυρας και του Ριάντ στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο όχι μόνο συμπίπτουν αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις είναι και κοινές. Συγκεκριμένα, η στάση και των δύο ηγεσιών στο ζήτημα του εμφυλίου της Συρίας αλλά και οι επιδιώξεις και των δύο πλευρών ταυτίζονται. Καμία από τις δύο χώρες δε νιώθει άνετα με την παραμονή του Σύριου προέδρου στην εξουσία, χωρίς παράλληλα να είναι σαφής η πρόθεση τους για το πώς θα πρέπει να είναι η επόμενη ημέρα στην χώρα.