MENU

ΔΡ. ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΠΑΝΟΥΤΣΟΣ

ΔΙΕΘΝΕΣ

Η ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ-ΕΕ περνάει μέσα από την Ελλάδα

Η προάσπιση του κεκτημένου του Βουκουρεστίου αποτελεί ζήτημα ζωτικής σημασίας για τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα, δεδομένων των πιέσεων που ασκούνται στο παρασκήνιο από διάφορες χώρες της Ατλαντικής Συμμαχίας για παράκαμψη των όρων της απόφασης του Βουκουρεστίου και πιθανή πρόσκληση για ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ με την προσωρινή τους ονομασία. Ο νέος Σκοπιανός ΥΠΕΞ κ. Ντιμιτρόφ ήδη από τον περασμένο Ιούνιο με δηλώσεις του στους Financial Times αναφέρθηκε ότι θα ήταν επιθυμητό από την πλευρά των Σκοπίων η ένταξή τους στο ΝΑΤΟ με την προσωρινή τους ονομασία.

Η πολιτική κρίση στα Σκόπια και η απειλή του αλβανικού εθνικισμού

Σε όλη αυτή την αναταραχή που σημειώνεται στη γεωπολιτική μας γειτονιά και που απειλεί να πλήξει τα εθνικά μας συμφέροντα, η πολιτική των ίσων αποστάσεων που ακολουθεί η Ελληνική κυβέρνηση έναντι των εμπλεκόμενων μερών στα Σκόπια όχι μόνο δεν είναι ενδεδειγμένη, αλλά και επιζήμια για τα εθνικά μας συμφέροντα. Η Αθήνα θα πρέπει να αναλάβει διπλωματικές πρωτοβουλίες που να εξασφαλίζουν τη βιωσιμότητα του κράτους των Σκοπίων και προς αυτή την κατεύθυνση θα βοηθούσε η ενεργή επιδίωξη ενός έντιμου συμβιβασμού για την επίλυση του ζητήματος του ονόματος των Σκοπίων.

Επίθεση Τραμπ στη Συρία: Ποιος ωφελείται;

Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί με βεβαιότητα για το τι πραγματικά έγινε στην Idlib και για αυτό θα έπρεπε το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ να διατάξει άμεσα μία έρευνα από ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες αντί να κατηγορηθεί χωρίς αποδείξεις ο Άσαντ. Η κοινή λογική υπαγορεύει ότι ο Άσαντ δεν είχε κανένα απολύτως συμφέρον την ώρα που επικρατούσε στα πεδία των μαχών με συμβατικά όπλα κατά των Τζιχαντιστών να εξαπολύσει επίθεση με χημικά όπλα κατά αμάχων. Επομένως στο θεμελιώδες ερώτημα cui bono? (ποιος ωφελείται;) η απάντηση είναι ότι δεν ωφελείται ο Άσαντ ούτε φυσικά οι σύμμαχοί του οι Ρώσοι.

Η επιζήμια για την ελληνική ομογένεια επίσκεψη Τσίπρα στην Ουκρανία

Δυστυχώς όμως για την ελληνική ομογένεια της Ουκρανίας η επίσκεψη Τσίπρα, παρά τις διακηρύξεις και την ρητορική υποστήριξη του ίδιου του πρωθυπουργού, το μόνο που κατάφερε να κάνει είναι να νομιμοποιήσει τη διεφθαρμένη κυβέρνηση του Κίεβου, η οποία προωθεί νομοθεσία για τον περιορισμό των γλωσσικών ελευθεριών των εθνικών μειονοτήτων, συμπεριλαμβανομένης της ελληνικής μειονότητας. Πριν από μερικούς μήνες μάλιστα και συγκεκριμένα τον Νοέμβριο του 2016, το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο συζήτησε το θέμα των παραβιάσεων των ανθρώπινων δικαιωμάτων των μειονοτήτων στην Ουκρανία, ενώ αντίστοιχες αναφορές έχουν γίνει και από μη κυβερνητικές οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Ποιος «κατεύθυνε» το χέρι του δολοφόνου του Ρώσου Πρέσβη στην Άγκυρα;

Ποιος επομένως όπλισε το χέρι του Αλιντάς; Η CIA; Δεδομένης της πλούσιας ιστορίας ανάμειξης της συγκεκριμένης υπηρεσίας σε πολιτικές δολοφονίες μία τέτοια πιθανότητα δεν μπορεί να αποκλειστεί και ενδεχομένως και οι υποψίες του Πούτιν να κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση. Ωστόσο το ερώτημα που προκύπτει είναι για ποιους λόγους η CIA να αναμείχθηκε σε μία τέτοια δολοφονική ενέργεια που θέτει σε κίνδυνο την ήδη ασταθή παγκόσμια ισορροπία, ξυπνώντας τις εφιαλτικές ιστορικές μνήμες της δολοφονίας του αρχιδούκα Φραγκίσκου Φερδινάνδου στο Σαράγεβο το 1914 από τον Σερβοβόσνιο εθνικιστή Γκαβρίλο Πρίντσιπ;

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Η συμμαχία Άγκυρας-Τεχεράνης-Μόσχας και ο αποσταθεροποιητικός ρόλος της Σαουδικής Αραβίας στη Συρία

Οι ΗΠΑ από την πλευρά τους με την πρόσφατη επίσκεψη του Αντιπροέδρου Τζο Μπάιντεν στην Τουρκία φαίνεται πως αναδιπλώθηκαν και διατύπωσαν δημοσίως πως οι Κούρδοι του PYD-YPG δεν θα πρέπει να κινηθούν δυτικά του ποταμού Ευφράτη. Το τοπίο στη Συρία μετά και τις πρόσφατες εξελίξεις παραμένει εξαιρετικά ρευστό αν και διαφαίνεται πως η Τουρκία δια στόματος του πρωθυπουργού της Μπινάλι Γιλντιρίμ θα αποδεχόταν μία μεταβατική Προεδρία του Μπασάρ Άσαντ. Το εάν η συμμαχία Άγκυρας-Τεχεράνης-Μόσχας συνιστά μία λυκοφιλία ή μία στρατηγική συμμαχία που δύναται να αντέξει στο χρόνο απομακρύνοντας την Τουρκία από τη Δυτική σφαίρα επιρροής μένει να φανεί στο μέλλον.

Η Σύνοδος του ΝΑΤΟ στη Βαρσοβία και ο μύθος περί ρωσικής επιθετικότητας

Ας εξετάσουμε όμως με αντικειμενικότητα κατά πόσο η ρωσική επιθετικότητα είναι υπαρκτή και σε βαθμό τέτοιο που να δικαιολογεί την ανάπτυξη ΝΑΤΟϊκών στρατευμάτων στα σύνορα της Ρωσίας. Το κυριότερο επιχείρημα του ΝΑΤΟ είναι ότι απόδειξη της ρωσικής επιθετικότητας αποτελεί η παράνομη προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία τον Μάρτιο του 2014. Έχουν όμως έτσι τα πράγματα; Ποια γεγονότα προηγήθηκαν της προσάρτησης της Κριμαίας από τη Ρωσία;

Brexit: Η γεωπολιτική παρακμή της Δύσης και η Ευρασιατική ολοκλήρωση

Είναι σχεδόν βέβαιο ότι οι ΗΠΑ και οι Ατλαντιστές θα δώσουν «τα ρέστα τους» (ενέργειες για επανάληψη του Βρετανικού δημοψηφίσματος, μη επικύρωση του αποτελέσματος της 23ης Ιουνίου από το Βρετανικό κοινοβούλιο κλπ) έστω και κατόπιν εορτής προκειμένου να ακυρωθεί στην πράξη η επιλογή της πλειοψηφίας του Βρετανικού λαού υπέρ του Brexit. Σε κάθε περίπτωση όμως, ότι και αν γίνει, έχει ήδη τρωθεί η γεωπολιτική επιρροή των ΗΠΑ εντός της ΕΕ και αν τελικά ενεργοποιηθεί το άρθρο 50 της Συνθήκης της Λισσαβώνας τότε θα ενισχυθεί ο Γάλλο-Γερμανικός άξονας εντός της ΕΕ, ο οποίος παραδοσιακά τάσσεται υπέρ της οικονομικής και πολιτικής συνεργασίας με τη Ρωσία.

Η επίσκεψη Πούτιν στην Ελλάδα και η σημασία της για την Ορθοδοξία

Ο Ρώσος Πρόεδρος έρχεται στην Ελλάδα για τον εορτασμό των χιλίων χρόνων του ρωσικού μοναχισμού στο Άγιο Όρος, όπου αναμένεται να συμμετάσχει και ο Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος. Η παρουσία των δύο ανδρών σηματοδοτεί την ενίσχυση του ενδιαφέροντος και του προεξάρχοντος ρόλου, που φιλοδοξεί να έχει το Πατριαρχείο Μόσχας στην κοιτίδα της Ορθοδοξίας, και σηματοδοτεί τη συνέχεια στην ηγετική εμφάνιση - συνάντηση του Πατριάρχη Κυρίλλου με τον προκαθήμενο της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, Πάπα Φραγκίσκο, στην Αβάνα της Κούβας τον περασμένο Φεβρουάριο.

Επίλυση του Κυπριακού εντός του 2016: Ευκαιρία ή κίνδυνος για τον Ελληνισμό;

Στο δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου 2004, το 76% των Ελληνοκυπρίων απέρριψαν το σχέδιο του τότε Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ για επίλυση του Κυπριακού, στέλνοντας ένα σαφές μήνυμα πως η Κύπρος δεν πρόκειται να δεχτεί κανέναν συμβιβασμό που θα θίγει τα συμφέροντά της. Ωστόσο δώδεκα χρόνια αργότερα η λεγόμενη «διεθνής κοινότητα», ενορχηστρώνει παρασκηνιακά την επιστροφή ενός νέου σχεδίου τύπου Ανάν από το παράθυρο.