MENU

ΔΡ. ΙΑΚΩΒΟΣ-ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΡΜΑΟΣ

Ειδησεις

Μια παρτίδα τάβλι πάνω στα ερείπια

Ο Αύγουστος είναι ο μήνας των πολιτικών παιγνίων. Διότι την ώρα που οι περισσότεροι εξ ημών προσπαθούμε να απολαύσουμε τη θαλπωρή των μελτεμιών, υπάρχουν πολλοί που μετράνε αντιδράσεις και καταλήγουν σε «στρατηγικές» ενόψει χειμώνα και πιθανότατα εκλογικού 2018. Τους ενδιαφέρει περισσότερο το πολιτικό παιχνίδι, τόσο που τείνουν να αγνοήσουν το δυσμενές παρόν. Μάλιστα, μέγας πολιτικός παίκτης διατρανώνει ότι ασχολείται ήδη με την Ελλάδα μετά.

Θεσμοποίηση της τρέλας: Το ανώτατο στάδιο της παρακμής

Τελικά, η προσωπική αγωνία απέναντι στα σημερινά κόμματα δημιουργεί τέρατα. Όσο περισσότερο φωνάξεις, τόσο δημοφιλέστερος γίνεσαι στα κομματικά επιτελεία. Η στελέχωση των μεγάλων κομμάτων γίνεται πια με προαπαιτούμενο το πόσο έχεις βρίσει τον αντίπαλο στα δημόσια fora. Όσο πιο εριστικό λόγο εκφέρει κάποιος, όσο πιο παλαβά πράγματα υποστηρίζει, όσο πιο ανθρωποφάγος γίνεται, τόσο περισσότερο εκτιμάται από τον αρχηγό του κόμματος και ανεβαίνει στην κομματική ιεραρχία. Με τη στάση τους οι πολιτικοί ηγέτες θεσμοποιούν την τρέλα.

Οι τα φαιά φορούντες και περί ηθικής λαλούντες

Είναι δε οφθαλμοφανές ότι και στα δύο μεγάλα -ας πούμε- κόμματα της παρούσας πολιτικής πραγματικότητας υπάρχει σχέδιο και τακτική. Ο μεν ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί βλακωδώς ότι έχει κάποιο ηθικό πλεονέκτημα απέναντι στο όνομα «Μητσοτάκης» κι έχει αποφασίσει να το ταυτίσει με τον όρο «διαπλοκή». Η δε ΝΔ, δια του Αντιπροέδρου της, αφήνει να εννοηθεί ότι έχει όλα τα στοιχεία των επιβαινόντων στον αεροπλάνο και περιμένει τις απαντήσεις του Πρωθυπουργού, ώστε να τα βγάλει τα στοιχεία στον αέρα. Αποκαλύψεις με δόσεις, σαν να κάνουμε τηλεοπτική εκπομπή κι επιθυμούμε να κρατήσουμε την αγωνία του φιλοθεάμονος κοινού, ή ακόμα καλύτερα να μεγαλώσουμε το κοινό ενόψει του συνταρακτικού αποκαλυπτικού τέλους.

Αν δεν ξέρεις που πηγαίνεις, όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη Νίσυρο

Λίγο πριν από το 2017 ο Πρωθυπουργός της χώρας αποφασίζει, λοιπόν, να πάει να μιλήσει στη Νίσυρο. Συζήτησε με τους συμβούλους του και συμφώνησαν ότι η καλύτερη περίπτωση είναι η Νίσυρος. Το Καστελόριζο φυσικά δεν «παίζει», επειδή ο κ. Γ. Παπανδρέου είχε απευθύνει από εκεί το περίφημο διάγγελμα των μνημονίων. Επίσης, πήγαν πρόσφατα οι βουλευτές του παρέα με τον κ. Καμμένο και βουλευτές της Χρυσής Αυγής. Μην τα ξεχνάμε και αυτά. Η Χάλκη ωραία, αλλά έχει ταυτιστεί με άλλα πρόσωπα. Άρα Νίσυρος. Καλή και σίγουρη επιλογή πολιτικής επικοινωνίας.

Η αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ ξεπλένει τη συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ

Η μεγαλύτερη δυσκολία μοιάζει να είναι η συνειδητοποίηση, ιδιαίτερα για το ελληνικό πολιτικό σύστημα δύο βασικών αξιών: (1) ότι στην πράξη χάσαμε (2) ότι οι Έλληνες πολίτες είναι απολύτως αρνητικοί στα όσα έχουν γίνει τα τελευταία επτά χρόνια. Εάν προχωρήσει η ΝΔ με τη γραμμή ότι θα κάνουμε όσα κάναμε πρωτύτερα αλλά καλύτερα, τότε δεν έχει κανένα νόημα να έρθει στην εξουσία. Διότι αυτό θα σημαίνει τη διατήρηση μιας στρεβλής κατάστασης. Και που το καλύτερο που θα γίνει είναι αντί για 3 στους 4 Έλληνες να μη μπορούν να πληρώσουν λογαριασμό τους, να μην μπορούν να πληρώνουν 2 στους 4 Έλληνες.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Ελληνικό χρέος: Το δύσκολο γίνεται μια φορά, το αδύνατο κρατάει λίγο παραπάνω

Η άποψη μου είναι ότι μακάρι να έρθει η ρύθμιση χρέους. Ωστόσο η ρύθμιση του χρέους δεν είναι πανάκεια. Και σήμερα δύσκολα μπορεί κανείς -αντικειμενικά- να δει υπό ποιες συνθήκες μια ρύθμιση χρέους θα δημιουργήσει τη βάση πάνω στην οποία θα προχωρήσει η χώρα. Δύσκολα μπορεί κανείς να βρει τη λέξη «εμπιστοσύνη» στον πολιτικοοικονομικό χάρτη. Στην προηγούμενη αξιολόγηση πήραμε χρόνο ενόψει δημοψηφίσματος στην Βρετανία και εκλογών στις ΗΠΑ, μέχρι τις μέρες που διανύουμε. Πήραμε χρήματα μέσα από μια καθαρά πολιτική απόφαση. Τώρα το μπαλάκι είναι στην πράξη στη δική μας πλευρά. Η πολιτική αυτή τη φορά δεν θα βοηθήσει πολύ. Δε βοηθάνε οι συγκυρίες.

Κι αν παραιτείτο ο κ. Παυλόπουλος;

Σ' αυτό το ευρύτερο σκηνικό ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας καλείται από το θεσμικό του ρόλο να κρίνει εάν η Δημοκρατία, στο όνομα της οποίας κυβερνά η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, είναι ή όχι σε κίνδυνο. Εάν οι θυσίες των Ελλήνων πολιτών είναι σε κίνδυνο. Εάν η χώρα κινδυνεύει να βυθιστεί στον όλεθρο. Κι εάν ο τρόπος με τον οποίο κυβερνά η σημερινή κυβέρνηση είναι συμβατή με τις αρχές και τις αξίες της αστικής δημοκρατίας. Ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας δεν είναι ρόλος, είναι πρόσωπο. Και επειδή έχει αμφισβητηθεί περισσότερο και από τον κ. Σαρτζετάκη έχει χρέος να αναμετρηθεί με το μέγεθος του αξιώματος και της ευθύνης που ανέλαβε. Και η ζυγαριά της Ιστορίας θα αποφανθεί για το αν εζυγίσθη, εμετρήθη και ευρέθη ελλιπής ή όχι.

Ο πρωθυπουργός που περίμενε την ευκαιρία να έλθει

Οι γυναίκες μπορεί να συγχωρέσουν κάποιον που εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία, ποτέ όμως κάποιον που την έχασε. Και η Ιστορία είναι γυναίκα. Δε μπορώ να μαντέψω τι θα γράψει ο ιστορικός του μέλλοντος για την περίοδο 2010 - 2016, την εποχή της κρίσης στην Ελλάδα. Εικάζω ότι για όποιον έλαβε θέση ευθύνης αυτή την περίοδο θα έχει πολλά να γράψει (και οι ίδιοι να πουν για τον εαυτό τους). Εκείνο για το οποίο αισθάνομαι σίγουρος είναι ότι χάσαμε μια μεγάλη ευκαιρία. Από τη στιγμή που ήρθε το «κακό» χάσαμε την ευκαιρία να το μετατρέψουμε σε καλό. Περιμέναμε τις μεγάλες ευκαιρίες, ενώ έπρεπε να αδράξουμε την περίσταση και να την κάνουμε μεγάλη.

Μή του Τσίπρα τούς κύκλους τάραττε

Ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα μιμείται μια περίοδο του Πα.Σο.Κ. στη δεκαετία του '80. Δεν πρόκειται περί πιστής αντιγραφής διότι έχουν αλλάξει αρκετά τα δεδομένα. Ωστόσο σε θέματα πολιτικής στρατηγικής είναι σα να βλέπουμε ένα έργο σε επανάληψη. Με μία μεγάλη διαφοροποίηση: δεν είναι οι πολίτες στο επίκεντρο της πολιτικής στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ. Η εξέλιξη αυτή θα μπορούσε από μια οπτική γωνία να ήταν ένα καλό δείγμα. Μετά από επτά χρόνια κρίσης οι πολίτες έχουν εξαντληθεί. Μια άλλη συζήτηση θα μπορούσε να δημιουργήσει μια αλλαγή διάθεσης. Αλλά η αλήθεια νομίζω είναι στη φράση της προηγούμενης παραγράφου: «έχουν αλλάξει αρκετά τα δεδομένα».

Υπόθεση Siemens: Μεταξύ της δικαιοσύνης και της απονομής δικαιοσύνης υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος που τις χωρίζει

Μπορώ να φανταστώ πώς είναι να κατηγορείσαι άδικα, μπορώ να φανταστώ πώς είναι να μην περνάει ο καιρός. Μπορώ να φανταστώ και την αξία της καθυστέρησης. Ότι ο χρόνος τα γιατρεύει όλα. Έχω την εντύπωση ότι είναι ένα από τα στοιχεία με τα οποία γαλουχήθηκε το ποινικό μας σύστημα. Αυτό της καθυστέρησης. Είμαι σίγουρος ότι γίνονται προσπάθειες να αρθεί αυτή η καθυστέρηση. Πιστεύω ότι η ελληνική Δικαιοσύνη αποτελείται από εξαιρετικά μυαλά, τα οποία θα μπορέσουν να επιβάλλουν σε ένα δυσμενές περιβάλλον τις απαραίτητες νέες συνθήκες.