MENU
ΔΡ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΔΡΟΣΑΤΟΣ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Η αβάσταχτη ελαφρότητα του αυτονόητου στην έρευνα της Ελλάδας
Η αισιοδοξία και ο ενθουσιασμός που συνοδεύουν τους σημαντικούς επιστήμονες που επιστρέφουν στη χώρα μετατρέπονται σε οργή και θλίψη...
Διαφυγή πνευματικού δυναμικού της Ελλάδας: «Προδοσία» ή ανάγκη υποδομών αξιοποίησης του οικουμενικού Ελληνισμού;
Παρά τις σημαντικές δυσμενείς επιπτώσεις, η διαφυγή πνευματικού δυναμικού δημιουργεί ταυτόχρονα μια θετική παράμετρο της οικουμενικής διάστασης του ελληνικού στοιχείου, η οποία παραμένει ωστόσο αρκετά υποτιμημένη. Αυτή αφορά στη δυνατότητα αυξημένης επιρροής του ελληνικού στοιχείου σε κοινωνίες με ανεπτυγμένες ή ανερχόμενες οικονομίες. Η παρουσία σημαντικά περισσοτέρων Ελλήνων σε πανεπιστήμια, σε ερευνητικά κέντρα, στη βιομηχανία, σε νοσοκομεία, σε οικονομικά κέντρα και σε διάφορους καίριους τομείς παροχής υπηρεσιών του εξωτερικού αυξάνει την κρίσιμη μάζα Ελλήνων σε διεθνή επιστημονικά, οικονομικά και κοινωνικά δίκτυα με τεράστια δυνατότητα επιρροής υπέρ της Ελλάδας.
Περί Ελλήνων επιστημόνων και άλλων επιτυχημένων δυνάμεων του εξωτερικού
Η Ιρλανδία αντιμετώπισε το 2010 το ενδεχόμενο οικονομικής κατάρρευσης λόγω της τραπεζικής κρίσης του 2008. Σε αντίστοιχη πρακτική με την Ελλάδα και άλλες χώρες, υπέγραψε μνημόνιο συνεργασίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση σαν βάση για την εκπόνηση ολοκληρωμένου σχεδίου για τη διάσωσή της. Στην αρχή αυτής της κρίσης ομογενείς Ιρλανδοί δημιούργησαν μία συμβουλευτική ομάδα 500 ανθρώπων υψηλού επιστημονικού βεληνεκούς και σημαντικών θέσεων σε πανεπιστήμια αλλά και σε μεγάλες εταιρείες. Η ομάδα αυτή συνεργάστηκε αθόρυβα και αφιλοκερδώς με την κυβέρνηση της Ιρλανδίας για την αντιμετώπιση της κρίσης που οδήγησε στην επιτυχή έξοδο από τον ελεγχόμενο από τους θεσμούς μηχανισμό δανεισμού το 2015.
Τραμπ εναντίον Χίλαρι ή οργή κατά πάντων;
Οι αιτίες για όλα αυτά τα «απίθανα να συμβούν» φαινόμενα που αποκτούν παγκόσμιο χαρακτήρα πλέον χρειάζεται να προσδιοριστούν και να αναλυθούν προτού οι εξελίξεις γίνουν μη αναστρέψιμες. Η ταλάντωση των κοινωνιών μεταξύ άκριτα φιλελεύθερων και επικίνδυνα ακραίων συντηρητικών επιλογών αποκτά εμφανώς όλο και μεγαλύτερο εύρος. Τέτοιες ταλαντώσεις είναι συνήθεις σε μεταβατικές περιόδους έντονων οικονομικών αναταράξεων όπως αυτή που τώρα βιώνουμε. Περισσότερο ακόμα και από τις ίδιες τις ακραίες επιλογές των κοινωνιών αξίζει να παρατηρηθεί ότι οι λύσεις που επικρατούν φαίνεται να μην ελέγχονται από «οργανωμένους μηχανισμούς» κομμάτων και μέσων ενημέρωσης.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
