MENU

ΔΡ. ΣΤΕΛΛΑ ΚΥΒΕΛΟΥ - ΧΙΩΤΙΝΗ

ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Οικονομία της εγγύτητας και η ιδέα της πόλης 15-λεπτών

Για την καλύτερη οργάνωση των σύγχρονων γειτονιών στις πόλεις μας.

Θαλάσσιος χωροταξικός σχεδιασμός: Έχουν ρόλο και λόγο οι Περιφέρειες;

Η εκ των άνω επιβολή χρήσεων γής και θάλασσας, σπάνια εκφράζει τις τοπικές κοινωνίες και γι’ αυτό σπάνια υιοθετείται από αυτές.

Σχεδιάζοντας τον κόσμο μας μετά, ανθεκτικό και βιώσιμο

Σκέψεις για μια νέα πόλη και για δράσεις που ευνοούν την μετάβαση σε μια νέα «οικονομία της ζωής».

Μια διαφορετική «γαλάζια απάντηση» στη «γαλάζια πατρίδα»

H θάλασσα θα έπρεπε να έχει τη «γεύση του μέλλοντος» για τους Έλληνες.

Περί θαλάσσιου χωροταξικού σχεδιασμού και διοικητικής παθογένειας

Περί θαλάσσιου χωροταξικού σχεδιασμού και διοικητικής παθογένειας

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Ρέματα, Οικοσυστημική σκέψη στον σχεδιασμό και το «ρεύμα» της Πράσινης Υποδομής

Η Ελλάδα θρηνεί δεκάδες νεκρούς στην περιοχή της Αττικής από ένα ιδιότυπο «τυφώνα»: αυτόν της κρατικής αλλά και δημόσιας ευρύτερα αδιαφορίας για την οικοσυστημική προσέγγιση στον σχεδιασμό και την εμμονή σε παλαιές πελατειακές λογικές αναπαραγωγής του αστικού χώρου. Σε μιά εποχή που η έννοια και πρακτική της «Πράσινης Υποδομής» ( Green infrastructure) υιοθετείται από την ΕΕ αλλά και τα επί μέρους κράτη μέλη και που οι πρωτοβουλίες αυξάνονται για την οικοσυστημική προσέγγιση στον σχεδιασμό, η Ελλάδα παραμένει εγλωβισμένη στην αναπαραγωγή της «γκρίζας» συμβατικής υποδομής που ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για όλα αυτά τα φαινόμενα που δεν σχετίζονται μόνο με το κλίμα αλλά περισσότερο με το «στραβό το κλήμα που το έφαγε και ο γάιδαρος»...Τι είναι όμως αυτή η "πράσινη υποδομή" ;

Κι αν οι δήμαρχοι κυβερνούσαν τον κόσμο;

Σε μια εποχή μάλιστα που τα έθνη-κράτη είναι περισσότερο ελλειματικά από ποτέ, που οι εθνικές αρχές αγκυρωμένες πάνω στη μονοκαλλιέργειά τους και περιχαρακωμένες στα σύνορα τους τείνουν περισσότερο προς συγκρούσεις παρά προς συνεργασίες και εταιρικότητες (το βλέπουμε αυτό πολύ έντονα στην Ευρωπαική κρίση που αποτελεί πρωταρχικά κρίση εθνών-κρατών) οι πόλεις είναι αυτές που αντιμετωπίζουν καλύτερα τις παγκόσμιες προκλήσεις στα ζητήματα που αφορούν στο περιβάλλον, στη μετανάστευση και στην πολιτική ασύλου, στο εμπόριο, στην υγεία, στην εγκληματικότητα και στην τρομοκρατία, στην επιχειρηματικότητα και στην εκπαίδευση.

Σχέδιο νόμου για τη θαλάσσια χωροταξία: Πολιτική ατολμία VS «η θάλασσα ως νέος ορίζοντας για την Ελλάδα»

Είναι, ωστόσο προφανές οτι δεδομένης της οικονομικής κρίσης και της αναζήτησης αναπτυξιακής προοπτικής στη χώρα, απαιτείται επιτέλους όραμα και συγκρότηση στρατηγικής για μια πραγματική χωρική αλλαγή που θα ενσωματώνει και το θαλάσσιο χώρο. Η Ελλάδα οφείλει να συνειδητοποιήσει οτι η θάλασσα βρίσκεται στην καρδιά των πλανητικών διακυβευμάτων, τόσο ως προς την αστικοποίηση- η ανθρωπότητα είναι περισσότερο πολυπληθής και αστική από ποτέ με τις πλέον δυναμικές και πολυπληθείς αστικές συγκεντρώσεις να βρίσκονται στον παράκτιο χώρο-, όσο και ως προς τις διεθνείς γεωπολιτικές προκλήσεις και τις προκλήσεις που συνεπάγεται η κλιματική αλλαγή και η ενεργειακή μετάβαση.

H κατάσταση των ευρωπαϊκών πόλεων σήμερα

Η μέση πυκνότητα μιας ευρωπαϊκής πόλης -ελάχιστη για να διατηρηθεί η αποδοτικότητα και βιωσιμότητα των δημόσιων μεταφορών- είναι 3.000 κάτοικοι ανά τ.χλμ. Οι Βορειοαμερικανικές πόλεις με μέση πυκνότητα 1.600 κατοίκους ανά τ.χλμ. έχουν μεγαλύτερες δυσκολίες να συντηρήσουν τα μέσα μαζικής μεταφοράς ενώ οι πόλεις της Αφρικής, Ασίας και Λατινικής Αμερικής είναι πολύ πιο συμπαγείς με πυκνότητες 4000-8000 κατοίκους ανά τ.χλμ. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των ευρωπαϊκών πόλεων είναι άλλωστε το σχετικά μικρότερο μέγεθός τους. Μόνο το Παρίσι και το Λονδίνο, μπορούν να θεωρηθούν μεγαπόλεις (megacities) με πληθυσμό μόλις πάνω από 10 εκατομμύρια.

Άγονες γραμμές και ανάγκη γόνιμης πολιτικής φαντασίας

Το κριτήριο που καθορίζει την «εδαφική συνοχή», πέραν της οικονομικής αποτελεσματικότητας, είναι αυτό της «χωρικής δικαιοσύνης» αναφορικά με τα «φυσικά χαρακτηριστικά», αυτά της «γεωγραφικής θέσης» αλλά και τα «ανθρωπογενή», όπως τα πολιτισμικά στοιχεία και τα στοιχεία των χρήσεων γης. Η εδαφική συνοχή εξαρτάται περισσότερο από φαινόμενα όπως η παγκοσμιοποίηση ή η πολιτική ανταγωνισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης και οι επιπτώσεις της πάνω στην πρόσβαση ολόκληρων «εδαφών» στις υπηρεσίες δικτύων, παρά από χωρικές πολιτικές με τη στενή έννοια.