MENU
ΕΛΕΝΑ ΝΤΑΚΟΥΛΑ
ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Εγχώρια μαγκιά
Παρόλο που δεν καπνίζω, το τσιγάρο δεν μ' ενοχλεί καθόλου. Με ενοχλεί όμως βαθύτατα αυτή η έλλειψη σεβασμού ως προς τους πάντες και τα πάντα. Είμαι περίεργη αν όλοι όσοι κάπνιζαν χθες εκεί μέσα θα έκαναν το ίδιο σε μία χώρα όπου το κάπνισμα απαγορεύεται ακόμη και σε εξωτερικούς χώρους και πάρκα, όπως είναι το Central Park της Νέας Υόρκης και άμα σε πιάσουν να παρανομείς έχεις σοβαρές κυρώσεις; Ή μήπως τη μαγκιά μας την διατηρούμε και την επιδεικνύουμε μόνο εντός συνόρων γιατί γνωρίζουμε ότι εδώ οι περισσότεροι νόμοι είναι μόνο στα χαρτιά;
Λίγες σκέψεις με αφορμή τα εγκαίνια της Documenta
Επισκέφθηκα χθες το Βυζαντινό & Χριστιανικό Μουσείο το οποίο, φιλοξενεί στους κήπους του το έργο του καλλιτέχνη Ben Patterson, ένα ηχητικό γκράφιτι, με τίτλο «Όταν οι ελέφαντες πολεμούν, είναι οι βάτραχοι που υποφέρουν», στα πλαίσια της έκθεσης Documenta. Ο περίπατος μέσα στον πανέμορφο κήπο είναι εξαιρετικός. Υπάρχουν διάσπαρτα αξιόλογα εκθέματα καθώς και τάφοι οι οποιοι μεταφέρθηκαν στο Βυζαντινό Μουσείο όταν το 1996-97, κατά την κατασκευή του Μετρό της Αθήνας, αποκαλύφθηκε στην οδό Πετμεζά και Φαλήρου στο Κουκάκι, τμήμα νεκροταφείου που ήταν σε χρήση από την αρχαϊκή μέχρι την βυζαντινή εποχή.
Η Πόρσε δεν ήταν η αιτία
Το προχθεσινό συγκλονιστικό δυστύχημα καθώς και τα χιλιάδες θανατηφόρα που γίνονται κάθε χρόνο στη χώρα μας, αφήνοντας πίσω ξεκληρισμένες οικογένειες και ανείπωτο πόνο είναι η τρανταχτή απόδειξη ότι σαν οδηγοί δεν έχουμε οδική παιδεία είτε οδηγούμε αυτοκίνητο, είτε μηχανάκι, είτε λεωφορείο, είτε ποδήλατο, είτε πατίνι. Το να πιει κάποιος και μετά να πιάσει το τιμόνι είναι σαν να παίρνει στα χέρια του όπλο και κυκλοφορεί σαν εν δυνάμει δολοφόνος και ίσως έτσι θα πρέπει ν' αντιμετωπίζεται από την πολιτεία. Το να κυκλοφορεί κάποιος με αυτοκίνητο το οποίο δεν πληροί τις προδιαγραφές ασφάλειας, θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή του όσο και των άλλων, θα πρέπει να είναι εξίσου αξιόποινο.
Προσδόκιμο ζωής
Και μετά απ' όλα αυτά που σε βοηθάνε να θαυμάσεις το μεγαλείο ψυχής που διαθέτουν ορισμένοι άνθρωποι και ν' αναθεωρήσεις πολλά για τη ζωή, τα ουσιώδη και τα επουσιώδη, έρχεται μία οδηγία του ΕΟΠΠΥ που μακάρι να αποσυρθεί, η οποία απαιτεί να αναγράφεται πάνω στην συνταγογράφηση για τα ακριβά φάρμακα των καρκινοπαθών, το προσδόκιμο ζωής και... σε αφήνει άναυδη! Να παίρνει δηλαδή ο ασθενής τη συνταγή και να βλέπει μπροστά στα μάτια του το πόσος καιρός θεωρεί ο θεράπων γιατρός ότι του μέλλει να ζήσει.
Ιστορικά νεοκλασικά της Αθήνας: Ποια σώθηκαν και γλίτωσαν από τη δαγκάνα της μεταπολεμικής μπουλντόζας
Σε πολλά σημεία της πόλης νεοκλασικά κτήρια που δεν έπεσαν θύματα στο βωμό της αντιπαροχής και της ανοικοδόμησης, μας δίνουν μία μικρή γεύση για το τι και πώς ήταν κάποτε η Αθήνα και γιατί ο ποιητής την είχε υμνήσει με πάθος ως «διαμαντόπετρα της γης το δακτυλίδι...». Ένα από αυτά τα σημεία είναι η πλατεία Συντάγματος και τα κτήρια που βρίσκονται στην αριστερή πλευρά ανόδου (από το Σύνταγμα προς τον Ευαγγελισμό) της τότε λεωφόρου Κηφισίας και μετέπειτα Βασιλίσσης Σοφίας. Στα τέλη του 19ου αιώνα και μέχρι τις αρχές του 20ού ο δρόμος αυτός, αποτελούσε το πιο όμορφο και αριστοκρατικό βουλεβάρτο της πρωτεύουσας με θαυμάσια αρχοντικά, κτισμένα το ένα δίπλα στο άλλο.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
Παροιμιώδεις εκφράσεις… γνωστής προέλευσης!
«Ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο;»: Όταν η Αθήνα ανέλαβε τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896, εκκρεμούσε η αναμόρφωση του Παναθηναϊκού Σταδίου. Η Επιτροπή των Ολυμπιακών Αγώνων προγραμμάτισε την αναμαρμάρωση του Σταδίου, μια και πολλά από τα μάρμαρά του είχαν αφαιρεθεί και είχαν χρησιμοποιηθεί ως οικοδομικό υλικό κατά τα χρόνια της τουρκοκρατίας, αλλά και πριν. Τότε τέθηκε η ερώτηση: «ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο;». Ζητήθηκε από τον Γεώργιο Αβέρωφ, έμπορο από την Αίγυπτο, ν' αναλάβει τα έξοδα και αυτός δέχθηκε. Η ανακατασκευή ανατέθηκε στον Α. Μεταξά ο οποίος ακολούθησε πιστά το σχέδιο του αρχαίου μνημείου του Ηρώδη. Χρησιμοποιήθηκε δε λευκό πεντελικό μάρμαρο στο οποίο το Στάδιο οφείλει και την ονομασία «Καλλιμάρμαρο».
Όλοι έτοιμοι για καβγά
Είμαστε έτοιμοι να καβγαδίσουμε και συχνά επιδεικνύοντας τις γνώσεις μας στα... γαλλικά, για μία θέση παρκαρίσματος, για το ποιος μπήκε πρώτος στη σειρά για το τυρί στο σούπερ μάρκετ, γιατί ο μπροστινός μας οδηγός δεν εκσφενδονίστηκε μόλις άναψε το πράσινο και ένα σωρό άλλους λόγους που δεν υπάρχει νόημα να αναφερθούν μιας και όλοι τους ζούμε. Αυτό δε που συμβαίνει στο διαδίκτυο, ξεπερνά πολλές φορές κάθε φαντασία. Πανίσχυροι πίσω από την ανωνυμία και παίρνοντας δύναμη από το πληκτρολόγιο, που ίσως είναι και το μόνο που εξουσιάζουμε, αφήνουμε τον εαυτό μας να ξετυλίξει τις αρετές και τις θετικές του πλευρές, σε όλο τους το μεγαλείο.
Η Αθήνα του Βορρά και η Αθήνα του… Νότου
Η πόλη του Εδιμβούργου, γνωστή και ως η «ωραία της Σκωτίας», γεννήθηκε τον 5ο αιώνα μ.Χ και είναι μία «κούκλα» με δύο πρόσωπα: το παλιό (μεσαιωνικό)- Οld Town και το νέο (γεωργιανό) - New Town, αμφότερα εντυπωσιακά, γοητευτικά και ατμοσφαιρικά. Η εξωτερική της ομορφιά και τα 4.500 χαρακτηρισμένα ως διατηρητέα κτήρια που της έδωσαν επάξια το 1995 μία θέση στον κατάλογο της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO, δεν είναι τα μόνα για τα οποία μπορεί να καυχιέται αυτή η ιδιαίτερη πόλη.