Η Βιρτζίνια Γουλφ στην Πλατεία Βικτωρίας

H Βιρτζίνια Γουλφ δυσφορεί. Θλίβεται έως δακρύων. Πόσο αντί - ανθρώπινα είναι τα πράγματα. Και πάλι. Και ξανά. Μια δίνη, ένας ίλιγγος την πλημμυρίζει. Προς τι η επιστροφή της στη γη; Προς τι η αφύπνιση της επιθυμίας της για ζωή; Μήπως ο θάνατος δεν είναι πιο συνεπής με την αθλιότητα της ζωής; Θέλει να φύγει. Να επιστρέψει. Εκεί που ήταν να είναι. Eυτυχής μέσα στην ανυπαρξία της. Δεν την προκάλεσε αδίκως την ανυπαρξία της. Όμως εκείνη ακριβώς τη στιγμή μια γυναίκα κλέβει την προσοχή της. Είναι νέα. Μόλις 30 χρονών, ίσως και λιγότερο.