ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΜΠΕΛΙΑΣ
ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Ο ιστορικός κύκλος της Μεταπολίτευσης κλείνει με την Αριστερά*
Μπορούμε, όντως, να κάνουμε την πρόβλεψη πως ο πολιτισμικός φιλελευθερισμός και ο εθνομηδενισμός θα γνωρίσουν μια συρρίκνωση της επιρροής τους, ως συνέπεια της αποδυνάμωσης της πολιτικής επιρροής του Σύριζα; Πιθανότατα, διότι, σε συνθήκες κρίσης, η αναπαραγωγή της διανόησης ως ενός εθνομηδενιστικού, κοινωνικού υποκειμένου καθίσταται όλο και πιο δύσκολη. Δε μπορείς εύκολα να είσαι πολυπολιτισμικός ιντερνετάκιας, όντας άνεργος, υποαμειβόμενος, με κουτσουρεμένη τη σύνταξη και τον μισθό σου, την ίδια στιγμή που η άρχουσα πολιτική τάξη του ΣΥΡΙΖΑ αμείβεται πλουσιοπάροχα, και ταυτόχρονα να αποδέχεσαι τόσο εύκολα τα φληναφήματα του Φίλη για τη γενοκτονία των Ποντίων και της Σίας Αναγνωστοπούλου και του Αντώνη Λιάκου για την κατάργηση της ελληνοκεντρικής ιστορίας.
Υψηλή σύνθεση, χαμηλή πτήση
Όμως, αυτή η επιτυχία του, δηλαδή η επιτυχία μιας πολιτικής που έρχεται «από τα πάνω» για να ενσωματώσει το κύμα που ερχόταν «από τα κάτω» (πέτυχε να ενσωματώσει ακόμα και τις εαμογενείς μάζες), υπήρξε ταυτόχρονα και η γενεσιουργός αιτία των αδυναμιών και των αστοχιών του εγχειρήματός του. Διότι η εφαρμογή ενός τέτοιου ριζοσπαστικού -επαναστατικού στις ελληνικές συνθήκες- προγράμματος θα απαιτούσε την ύπαρξη ενός πολιτικού κινήματος, με υψηλό χαρακτήρα ανιδιοτέλειας, εργατικότητας και συνοχής, και εν τέλει μια άλλη πραγματικότητα του ίδιου του λαϊκού σώματος. Αντ' αυτού, ο Ανδρέας Παπανδρέου διέθετε ένα κόμμα συγκροτημένο από ένα μείγμα πολιτευτών παλαιάς κοπής, από την Ένωση Κέντρου, και μια νεόκοπη ομάδα υποστηρικτών χωρίς μεγάλο βάθος παιδείας, αγωνιστικότητας και δραστηριοποίησης.