MENU

ΙΛΙΑΔΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΚΟΘΡΑ

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Επικοινωνία και Ηγεσία εν μέσω κρίσης

Σήμερα πιο πολύ από ποτέ ο εκάστοτε ηγέτης οφείλει να κάνει τους δικούς του ανθρώπους να νιώσουν ασφάλεια.

Ποιος αλήθεια, εκτιμά το «τζάμπα»;

Αλλά και ο ξενοδόχος που ζητά από τον κολλητό του να του βγάλει με το -τελευταίας τεχνολογίας- κινητό, φωτογραφίες για το ξενοδοχείο του, κάνει ζημιά και στον δικό του κλάδο. Τον υποβαθμίζει. Γιατί όταν δεν πληρώνει μια καλή travel blogger να γράψει για τον χώρο του, και να τον φωτογραφίσει επαγγελματικά, δεν θα εξελιχθεί όπως θα μπορούσε. Οταν ο ιδιοκτήτης ενός καταστήματος ρούχων, δεν κλείνει συμφωνία με ένα σωστό digital marketing agency, να του αναλάβει τα social media, αλλά ζητά από μια γνωστή του, με 100 ευρώ το μήνα να τους γράφει κάτι, «μαύρα», κάτι μωρέ, απλά να «φαινόμαστε», κάνει ζημιά στο δικό του το brand κυρίως. Οταν ολόκληροι κλάδοι βολεύονται με τα «μαύρα», ποτέ δεν θα έχουν αυτά που τους αναλογούν.

Τα social media και το δικό τους ”savoir faire”

Θες αλήθεια να ταγκάρεις την φίλη σου ότι πίνετε cocktails όταν εκείνη έχει πει οτι τη συγκεκριμένη στιγμή, δουλεύει υπερωρίες; Δεν κοινοποιούμε κάτι που έχει ρυθμιστεί να ΜΗΝ είναι in public. Αν κάποιος γράψει κάτι και το έχει σε δημόσια θέα, ουδεμία ευθύνη έχετε εσείς. Στην αντίθετη περίπτωση, ρωτάμε. Οι επαγγελματικές συνεργασίες γίνονται μέσω mails, οχι μέσω inbox. Τα inbox είναι για όταν έχουμε την οικειότητα να το κάνουμε. Δεν απαντάνε όλοι αμέσως στα μηνύματα του facebook γιατι guess what (!) μπορεί να δουλεύουν, να είναι κάπου που δεν έχει σήμα, να είναι τουαλέτα, να κάνουν σεξ ή να μη θέλουν να απαντήσουν τη δεδομένη στιγμή γιατί απλά δε γίνεται.

Η ανάπτυξη γεννάει την κοινωνική παιδεία ή μήπως η κοινωνική παιδεία την ανάπτυξη;

Τα χρόνια που πέρασαν παρασύροντας μαζί τους τα δανεικά και τα σούσι, έφεραν στην επιφάνεια το αιώνιο ελληνικό αξίωμα «να πεθάνει πρώτα η κατσίκα του γείτονα» που είχε θαφτεί λόγω περιστασιακής καλοπέρασης. Τα χρόνια που ήρθανε, έφεραν μαζί τους μπόλικη ανέχεια, μιζέρια, κοινωνικές αδικίες και πολύ απαισιοδοξία. To κλισέ «οι μάσκες έπεσαν» ίσχυε πιο πολύ απο ποτέ. Και τώρα;

Το «Πρώτο Βήμα» ή αλλιώς “Do it”!

Οι εποχές έχουν αλλάξει. Δεν βασιζόμαστε στους φίλους μας να αγοράσουν, στις γνωριμίες μας, στο «κράτος-πατερούλη» για βοήθεια, στον «Mπάρμπα από την Κορώνη». Επιβάλλεται επίσης το site σας να είναι ΚΑΙ στα αγγλικά. Είμαστε πολίτες του κόσμου. Τα σύνορα δεν υπάρχουν-τουλάχιστον με την στενή έννοια του όρου- το internet τα έχει φέρει όλα πιο κοντά. Οι άνθρωποι είναι πιο κοντά.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Το κίνημα των ”Haters” ή πως το μίσος έγινε μέρος της καθημερινότητας

Το πραγματικά μεγάλο θέμα είναι όλοι αυτοί που ποτέ ΔΕΝ φανταζόσουν οτι μπορούν να γράψουν με τόση ευφράδεια φράσεις μίσους, τόσο απλά σα να γράφουν μια λίστα για το supermarket.

«Καλοσύνη»: Η βασικότερη προυπόθεση για την οποιαδήποτε συνεργασία, ή όχι…;

Ας δώσουμε πολλές ευκαιρίες σε αυτούς και ας πάρουν επιτέλους την θέση που τους αξίζει. Το «καλό παιδί» και η «καλή κοπέλα» του γραφείου, της ομάδας, της εταιρείας κρύβουν πολλές δυνατότητες. Τα «αρπακτικά» και οι αγνώμονες στην εποχή της ομαδικής δουλειάς, είναι απλά γραφικές φιγούρες άλλων δεκαετιών.

Word of Mouth: Πόσοι μιλάνε για την επιχείρηση σου, και πόσοι «αγοράζουν» τελικά;

Ολα είναι θέμα μέτρου. Το έξαλλο περιτύλιγμα χωρίς ενα αξιοπρεπές περιεχόμενο, δεν θα κρατήσει πολύ. Ο κόσμος ξέρει. Ο καταναλωτής είναι πλέον υποψιασμένος. Καχύποπτος και δυστυχώς κάποιες φορές, κακοπροαίρετος. Δεν του φτάνει μια σελίδα με ωραία φαγητά, και brands με πολλά θετικά σχόλια. Αλλά και μια επιχείρηση που σνομπάρει το ψηφιακό και εν τέλει πανίσχυρο social media εργαλείο διαφήμισης, δεν συνάδει με την πραγματικότητα σε μια εποχή που όλα αλλάζουν δραματικά γρήγορα.

Το savoir faire των social media και η ”ψηφιακή αγένεια”.

Εχοντας πολλή ενεργή δράση στα social media μια δεκαετία τώρα, συχνά αναρωτιέμαι αν και σήμερα, στην εποχή που η ζωή μας εγινε απρόσμενα ψηφιακή, εχει νόημα να μιλάμε για ''ευγένειες''. Τι είναι ομως αυτό που κάνει εναν άνθρωπο, να βγάζει στην φόρα προσωπικά θέματα, και να σχολιάζει συχνά με οργή , ακόμα και μίσος απόψεις άλλων ανθρώπων;

Ο μελό-ψευτορομαντισμός της ”κρίσης”.

Όσο κι αν το τοπίο είναι ζοφερό, θα συνεχίσουμε να βρίσκουμε αυτούς που κάνουν τη διαφορά. Που ανοίγουν μια επιχείρηση με όνειρα, που γυρνάνε στα χωριά τους κι εξάγουν ό,τι παράγει τώρα αυτό το υποτιμημένο -παλαιότερα- χωράφι. Που παλεύουν με το τέρας της γραφειοκρατίας για να στήσουν ένα e-shop που στο εξωτερικό θέλει ελάχιστες μέρες και διαδικασίες για να στηθεί.