Παλεύοντας με τη γενικευμένη ανομία

Ένας παλιός μου Διοικητής, τη δεκαετία του 1980, συνήθιζε να λέει στην αναφορά της Μονάδος ότι η εύρυθμη λειτουργία του στρατεύματος στηρίζεται στο επιμελημένο «πρωινό στρώσιμο» των κρεβατιών των στρατευσίμων. Αδιανόητη και λίγο «γραφική» φαίνονταν για όλους εμάς τους ενθουσιώδεις νεαρούς ανθυπολοχαγούς η καθημερινή του επισήμανση-υπενθύμιση. Με τη νεανική τότε ορμή που μας διέκρινε, εστιάζαμε στην πολεμική προπαρασκευή των ανδρών μας (δεν είχαμε τότε ακόμη γυναίκες στο στράτευμα) και τα υπόλοιπα μας φαίνονταν ανούσιες διαδικασίες ρουτίνας, ενίοτε δε ασήμαντες και χρονοβόρες.