MENU
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΧΑΜΑΛΕΛΗ
ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Φταίει ο… «Χατζηπετρής»
Ήταν η τέλεια ευκαιρία και η Έλενα Ακρίτα ήταν το καταλληλότερο θύμα
Μια φεμινιστική φωνή στο σκληρό κόσμο του ελληνικού ίντερνετ: Συνέντευξη με τη Χιουρφέμ Σουλτάν
Το victim blaming είναι στην ουσία απλά ο τρόπος της κοινωνίας να αγνοήσει τα προβλήματα που βάλλουν κυρίως γυναίκες, όπως ο βιασμός και η έμφυλη βία, ώστε να τα φυσικοποιήσει και επομένως να τα καταστήσει αόρατα. Το μίσος όμως που ξερνάει το διαδίκτυο προς τις γυναίκες με κάθε ευκαιρία νομίζω ότι καθρεφτίζει την ευκολία μας να ξεσπάμε στις γυναίκες ως εξιλαστήρια θύματα. Ίσως να θυμίζει και τις μάγισσες που υποτίθεται έφταιγαν για κάθε κακοτυχία που έπληττε την κοινότητα.
Περί των «κηρυγμάτων αγάπης» Αμβρόσιου κατά του Φίλη και των κρεατοφάγων άθεων!
Η κίνηση των Άθεων να σας πω την αλήθεια μου, μου φάνηκε παιδαριώδης, από τότε που είδα την πρώτη ανακοίνωση για το «φανερό δείπνο» τους, πριν περίπου 6 χρόνια. Να φας ένα σουβλάκι σε τουριστική περιοχή του κέντρου και να το βαφτίζεις αντίδραση είναι συμπεριφορά ατόμων προεφηβικής ηλικίας και βγάλε. Επειδή στην ουσία είσαι και λίγο «τζάμπα μάγκας» που λέει και ο σοφός λαός και «αντιδράς» εκ του ασφαλούς, γιατί στην Ελλάδα από το μόνο που κινδυνεύεις όντας άθεος, είναι να πιάσει η κατάρα του Αμβρόσιου. Πράγμα απίθανο.
8 Μαρτίου: Όμορφη ανάμνηση ή επιτακτική ανάγκη;
Αν μπορούν διάσημες γυναίκες να τσαλακώνονται, να χάνουν ρόλους, να βρίσκονται «στο μάτι του Κυκλώνα» κοινοποιώντας τις πιο άσχημες εμπειρίες τους για το κοινό καλό, τότε μπορούμε και εμείς να έχουμε συναίσθηση για το ποιες είμαστε και τι πρέπει να κάνουμε, για να αποκτήσουμε τα δικαιώματα μας στο ακέραιο. Είμαστε σε πολύ καλύτερη θέση σήμερα απ' ό,τι στο παρελθόν, όμως θέλουμε ακόμη πολύ δουλειά. Να φτάσουμε σε τέτοιο σημείο, που να μην αποτελούμε το «ασθενές φύλο» ή μια ευάλωτη κοινωνική ομάδα που χρειάζεται την δική της μέρα. Η 8η Μαρτίου να είναι μια όμορφη ανάμνηση και όχι μια επιτακτική ανάγκη.
Στην πιο λούμπεν χώρα του πλανήτη, δεν ηρεμούμε ποτέ
Η φορολόγηση στη Βουλγαρία είναι απολύτως νόμιμη, το πρόβλημα παρουσιάζεται στην υποκρισία. Όχι, μονάχα στην υποκρισία του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, αλλά και των θαυμαστών του. Δεν μπορείς να κρατάς ακόμη κακία σε μια εταιρεία που μετέφερε τα εργοστάσια παραγωγής της στη Βουλγαρία, ή στον επιχειρηματία που επέλεξε να φύγει για εκεί και όμως να δίνεις συγχωροχάρτι στον καλλιτέχνη που αποφάσισε με τη σειρά του να ευνοηθεί- έστω σε μικρότερη κλίμακα από τους άλλους-επειδή...επειδή...είναι ο «Βασίλης» σου και όχι κάποιος κακός «καπιταλιστής».
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
Η νίκη των «απολιτίκ»
Σταμάτησε ο κόσμος να αποτελείται από «ζώα» και «αρκουδέηδες», επειδή έβλεπε τους λεβέντες/ισσες του, ανάμεσα τους. Σταμάτησαν οι ευχές για «καρκίνο πολιτικών αρχηγών», που ευχόταν τα χειρότερα, επειδή δεν είχε την κοινωνική αναγνώριση που πίστευε ότι άξιζε.
