ΜΑΝΩΛΗΣ ΔΗΜΕΛΛΑΣ
Ο πατριώτης Νικόλαος Λύκος, από το Νταχάου στη λησμονιά
Μ' αυτά τα λόγια με καλωσόρισε ο Γιώργος Λύκος στον Λευκό, έψησε καφεδάκι, έφερε ένα γλυκό τσαμπί άσπρο σταφύλι, από τα δικά του κτήματα, ύστερα έβγαλε έναν φάκελο γεμάτο χαρτιά, φωτογραφίες και ένα σωρό αδημοσίευτα ντοκουμέντα για τον αγωνιστή πατέρα του, τον μοναδικό Καρπάθιο που φυλακίστηκε στο Νταχάου και από το γερμανικό στρατόπεδο συγκέντρωσης κατάφερε να επιζήσει και να επιστρέψει στο νησί του! Ο γιος μίλησε με καμάρι αλλά και με κρυφό παράπονο, για το τρόπο που αντιμετωπίστηκε η ιστορία του πατέρα του, για τον άνθρωπο που έζησε στην κόλαση κι όμως όταν γύρισε στον τόπο του ο αγώνας του ξεχάστηκε, εξατμίστηκε από τη συνείδηση των επόμενων γενιών.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
Ανταρσία στο «Ελληνικό χωριό»
Ο ερευνητής Δημήτρης Γκαλών έχει καταγωγή από την Τένεδο, ζει και εργάζεται στο Αμβούργο της Γερμανίας, με σπουδές σε Μουσικολογία, Πληροφορική, Βυζαντινολογία και Εθνολογία, όμως η μεγάλη αδυναμία του είναι η κατάδυση σε ναυάγια. Κυριολεκτικά και μεταφορικά, άλλοτε ταξιδεύει, γυρνά τον πλανήτη, φορά στολή και φιάλες οξυγόνου και εξερευνά σε αληθινό χρόνο την ιστορία. Ενώ άλλες φορές «καταδύεται» μέσα στο χρόνο, «βουτά» στα στρατιωτικά αρχεία του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου και ανασύρει από τη λήθη, ιστορίες που αξίζει να τις γνωρίσουμε και να σταθούμε λίγο παραπάνω.
Οι Πανορμίτες με τ’ όνομα!
Ήταν 218 τόννων, μονέλικο και για αυτό ήταν δύσκολο στις μανούβρες, είχε μήκος 33,6 μέτρα και πλάτος 6,7 μέτρα. Κατασκευάστηκε στα ναυπηγεία Nylands Verkste, στο Όσλο. Η ιδιοκτήτρια εταιρία, Nesodden Dampskibsselskab, είχε αρκετά βαποράκια, που έκαναν μικρές διαδρομές, μεταφορές 2−3 ωρών, μέσα στο φιόρντ του Όσλο (Oslofjord) και έφταναν μέχρι την πόλη Drobak. Το 1958 το σκάφος αγοράστηκε από τον Κωνσταντινοπολίτη επιχειρηματία Νικόλαο Σαρρή, εκείνος αφού του έδωσε το όμορφο όνομα «Στέλλα», στη συνέχεια το έβαλε στη γραμμή Ραφήνα-Γάβριο-Μπατσί.
Ο μύθος, το μυστήριο κι ο Έλληνας του Ισπανικού Τιτανικού
Ο Γιάννης Πλάτων, γεννήθηκε στην Νεα Αλικαρνασσό του Ηρακλείου Κρήτης το 1949, εκεί έζησε τα παιδικά χρόνια μέχρι τις αρχές της εφηβείας. Οι γονείς του, Μιχάλης και Κυριακούλα, ήταν οικογένειες ξεριζωμένων προσφύγων από τη Σμύρνη, αργότερα ο πατέρας του ακολούθησε καριέρα στον στρατό. Στις φλέβες του έτρεχε πάντα θάλασσα, απόδειξη η πρώτη του βουτιά μόλις 10 ετών! Άρπαξε το σκάφανδρο από τον αδελφό της μητέρας του, ο θείος του Γιώργος είχε μια βάρκα, εκείνη την εποχή βουτούσε και έβγαζε στρατιωτικό υλικό, κυρίως άσκαστα βλήματα μέσα από το λιμάνι του Ηρακλείου, αν και η στολή ήταν πολύ μεγαλύτερη για ένα αγόρι της ηλικίας του, όμως δεν εμπόδισε το Γιάννη, αυτή ήταν και η βάφτιση στο επάγγελμα αλλά και το πάθος όλης της ζωής του.
