ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΑΛΙΧΟΥΔΗΣ
Στην αγκαλιά του Μάρκου
Στη ψάθα το, άλλοτε, αμούστακο παιδί, που το' χε χόμπι και πετριά να κάνει σκασιαρχείο απ' το σχολείο, και να ρίχνει πέτρες εδώ και κει, στον ένα και τον άλλον, και που, μια φορά, από το φόβο του πως η πέτρα που' ριξε σε κάποιο σπίτι και τη φωνή που άκουσε, πίστεψε πως τέλειωσε μια γυναίκα, έτρεξε μεμιάς στο λιμάνι, κρύφτηκε σε κάποιο καράβι, βγήκε στον Πειραιά. Το παιδί που, παιδί ακόμη παντρεύτηκε, και αν ο άδοξος, σύντομος του γάμος αυτός, αποτέλεσε αφορμή για να γράψει μερικά απ' τα δυνατότερα του κομμάτια μίσους και αγανάκτησης.