ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
Παιδί μου, πέρασα στο Πανεπιστήμιο!
Σήμερα που πολλοί γονείς ανακοινώνουν εκείνοι στα παιδιά τους την επιτυχία ή όχι (κυρίως την επιτυχία, φαντάζομαι),δεν τους στερούν, άθελά τους και από καλή πρόθεση, τη δυνατότητα να βρεθούν στην εκκίνηση της ενηλικίωσης; Μήπως, έτσι, διατηρείται ένας πληθυντικός αριθμός («πετύχαμε») που, εν πολλοίς, δεν επιτρέπει στο παιδί την ψυχολογική αυτονομία του; Μήπως στην πραγματικότητα, έτσι, ο γονιός αισθάνεται την επιτυχία του παιδιού ως δική του («πέτυχα»); Πρόκειται για θέματα στα οποία, ασφαλώς, υπάρχουν ειδικοί, αρμοδιότεροι εμού για να απαντήσουν, αλλά έχω την εντύπωση ότι τα παιδιά της γενιάς μας δεν αποκόπτουν εύκολα τον ομφάλιο λώρο με τους γονείς τους.
