MENU

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Η ελπίδα πρέπει να ξεκινήσει από τους πολίτες

Ποτέ μα ποτέ δε ζητήσαμε εξηγήσεις γιατί δεν υλοποιήθηκαν αυτά που ευαγγελιζόταν ένα κόμμα πριν την εκλογή του. Τι πραγματικά έπραξε και τι όχι. Οι αρχαίοι Αθηναίοι (αυτό προφανώς θα το ακούτε για την εκατομμυριοστή φορά) είχαν λύσει αυτό το πρόβλημα περνώντας τους πολιτικούς τους από δικαστήριο στο τέλος της θητείας τους.

3+1 Προγραμματικά ζητούμενα πολίτη

Δεν συζητάμε για το πώς θα στρώσει ο τόπος, ούτε για το πώς θα ζήσουμε δικαιοσύνη και προκοπή. Αντί να συμφωνήσουμε στα απαραίτητα για να ξαναγίνει η Ελλάδα τόπος προσέλκυσης των πιο επινοητικών, ικανών, παραγωγικών ανθρώπων και επιχειρήσεων, παρακολουθούμε αποσβολωμένοι κάθε κοινωνικό και πολιτικό περιθώριο να παίρνει «τη σειρά του» στη Βουλή και το δημόσιο χώρο. Παρακολουθούμε ένα εσμό ανεπάγγελτων να καθορίζουν το παρόν και το μέλλον της χώρας, να κανονίζουν εμάς και τα παιδιά μας, να ορίζουν με τη δική τους μικρότητα, ιδιοτέλεια και αβουλία το κοινό μέλλον.

Πώς θα ψήφιζαν οι πολίτες σε μια Δημοκρατία

Οι πολίτες λοιπόν σε μια Δημοκρατία θα ψήφιζαν υπέρ του κοινού συμφέροντος. Δεν θα επηρεάζονταν από πολιτικές υποσχέσεις, άκρατο λαϊκισμό, λαοπλάνους, συκοφάντες, δημαγωγούς και λοιπούς πολιτικάντηδες. Θα διέκριναν τις προθέσεις επιβουλής τους από τους πολιτικούς και θα καταδείκνυαν τους σφετεριστές της πατρίδας τους ως μισόδημους και εχθρούς της πολιτείας. Κυρίως όμως, δεν θα κοιτούσαν το βραχυπρόθεσμο όφελος και το γρήγορο κέρδος αλλά με την πολιτική τους στάση θα υποστήριζαν ένα μεγάλο όραμα για τη χώρα τους, έναν ευγενή σκοπό ικανό να τους εμπνεύσει και να τους ενώσει.

Ο προάγγελος του φαντάσματος της Κασσάνδρας καταδιώκει την Ελλάδα μετά το «όχι»

Η στρατιωτική δικτατορία που είχε καταλάβει την Ελλάδα το 1967 διοργάνωνε ένα δημοψήφισμα στις 29 Ιουλίου για να ενισχύσει την εξουσία της σε μία περίοδο μοντερνισμού και παγκόσμιας κατακραυγής. Στις πρωτεύουσες του μοντερνισμού, το Λονδίνο, το Παρίσι και τη Νέα Υόρκη, διάσημοι Έλληνες όπως η βραβευμένη με Όσκαρ πρωταγωνίστρια του «Ποτέ την Κυριακή» Μελίνα Μερκούρη ανέμιζαν την ελληνική σημαία σε διαμαρτυρίες εναντίον της ελληνικής χούντας που πήραν μεγάλη δημοσιότητα.

Έξι ώρες στο Προεδρικό Μέγαρο = συναίνεση

Για πρώτη φορά έγινε σύσκεψη πολιτικών αρχηγών στο Προεδρικό Μέγαρο με τις τράπεζες κλειστές στην Ελλάδα. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ζήτησε ενότητα που να εμφανιστεί ξεκάθαρα και προς τα έξω, με κοινό στόχο την άμεση επίτευξη Συμφωνίας με τους Ευρωπαίους εταίρους. Αυτή ήταν και η πίεση των πολιτικών αρχηγών (εκτός του ΚΚΕ) προς τον Αλ. Τσίπρα.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Σταύρος Θεοδωράκης: Να γίνει συνάντηση των πολιτικών αρχηγών που πιστεύουν στη Δημοκρατία και την Ευρώπη

Στ. Θεοδωράκης: Να γίνει συνάντηση των πολιτικών αρχηγών που πιστεύουν στη Δημοκρατία και την Ευρώπη

«Σχήμα λόγου» επικίνδυνο για την Δημοκρατία

Σε πρόσφατη δήλωσή της η Πρόεδρος της Βουλής και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Κωνσταντοπούλου είπε ότι η προεκλογική υπόσχεση της σημερινής κυβέρνησης ότι «θα σκίσει με ένα νόμο τα μνημόνια» ήταν απλώς ένα... «σχήμα λόγου». Αν αυτό δεν είναι προκλητικός εμπαιγμός στα μάτια όσων πίστεψαν τις βουλιμικές υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, τότε μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να εκληφθεί.

Η σοφία του πλήθους

Ένα εκλογικό σώμα (δηλαδή έξι εκατομυρια άνθρωποι με διαφορετικά κίνητρα, διαφορετικό επίπεδο πληροφόρησης, διαφορετικές σκέψεις και επιδιώξεις) θέλησε να προκαλέσει έναν πολιτικό σεισμό, χωρίς να διακινδυνεύσει ο φέρον οργανισμός της δημοκρατίας. Θέλησε να έρθει σε ρήξη με το παλιό πολιτικό περιβάλλον, χωρίς όμως να δώσει την παντοδυναμία της αυτοδυναμίας σε ένα νέο και αδοκίμαστο πολιτικό προσωπικό. Θέλησε να δώσει μια ισχυρή εντολή σε ένα νέο πολιτικό φορέα, που υπόσχεται δικαιοσύνη και αλλαγή, αλλά χωρίς να του αφήσει τα χέρια του τελείως ελεύθερα.