MENU

ΕΥΚΑΙΡΙΑ

LIFE

Γιατί θέλουμε τόσο πολύ να αλλάξουμε;

Γιατί θέλουμε όλοι τόσο πολύ να αλλάξουμε; Ή μήπως δεν είμαστε όλοι που θέλουμε να αλλάξουμε; Όταν ξεκίνησα να σπουδάζω ψυχολογία, αυτή η ερώτηση βασάνιζε το μυαλό μου και έψαχνε για άμεση απάντηση πριν συνεχίσω. Λες και στεκόμουν στην πόρτα του πανεπιστημίου και τους είπα «απαντήστε μου αυτό για να μπω και να ξεκινήσω». Η απάντηση που πήρα στην αρχή, ήταν ότι αλλαγή επιζητούμε όταν δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε στη δουλειά, στις δραστηριότητές μας και στην αγάπη.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Από καταδυομένης νηός ό,τι αν λάβης κέρδος

Το βάρος πέφτει στον Αλέξη Τσίπρα κι επί του παρόντος αποκλειστικά σε αυτόν, κυρίως λόγω και της μέχρι σήμερα στρατηγικής της Νέας Δημοκρατίας. Που βασίζεται σχεδόν αποκλειστικά στην επικείμενη οργή των Ελλήνων πολιτών, λόγω του γεγονότος ότι οι φόροι είναι δυσβάσταχτοι και το οικονομικό πρόγραμμα που ακολουθείται δεν βγαίνει. Το τελευταίο είναι γεγονός. Όμως η οργή μπορεί να πάρει πολλές μορφές και κυρίως να έχει άλλους αποδέκτες. Ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι μέχρι σήμερα ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει παίξει το τελευταίο του χαρτί, αυτό της «συγγνώμης» (να είστε σίγουροι ότι όταν χρειαστεί θα την πει κι αυτή). Εάν η Νέα Δημοκρατία δε ζητήσει ρόλο και δεν παράγει συγκεκριμένο πολιτικό λόγο, τότε κινδυνεύει να συμπαρασυρθεί σε άγονη αντιπολιτευτική τακτική μηδαμινής επιρροής κι αποτελεσματικότητας.

Να αγαπάμε την ευθύνη. Έτσι θα έρθει η ανάκαμψη

Σε μια εποχή όπου πυκνώνουν οι φωνές που ζητούν από τα μεγάλα επιχειρηματικά μεγέθη της χώρας να αναλάβουν το μερίδιο της ευθύνης που τους αντιστοιχεί, θα αποτελέσει καταλύτη για την ανάκαμψη της Ελλάδας το ενδεχόμενο η επιχειρηματική της κοινότητα να αναλάβει πρωτοβουλίες - είτε σε συλλογικό είτε ακόμα και σε ατομικό επίπεδο - και να επενδύσει ούτως ώστε να ανατρέψουμε την εικόνα που υπάρχει για την Ελλάδα στα διεθνή κέντρα αποφάσεων. Υπάρχουν κράτη τα οποία καταφέρνουν και επιτυγχάνουν αποτελέσματα αναντίστοιχα με το μέγεθος τους, με εξωστρέφεια, με έξυπνα εργαλεία, με στοχευμένη και διαρκή επικοινωνία. Αυτό δεν το καταφέρνουν μόνο οι κυβερνήσεις των κρατών αυτών αλλά και οι πλέον δημιουργικοί από τους πολίτες και τις επιχειρήσεις τους, χρησιμοποιώντας όλα τα διαθέσιμα μέσα στο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον του 21ου αιώνα.