Ηχοτοπία των Αρχαίων

Ζούμε σ' ένα κόσμο τεχνητών και φυσικών ήχων, ένα τοπίο ακουστικό ή «ηχοτοπίο» (ο όρος επινοήθηκε από τον μουσικό R. Murray Schafer). Συχνά οι συμφωνικές ορχήστρες που παίζουν στο Ηρώδειο το μεσοκαλόκαιρο συναγωνίζονται τις χορωδίες αρσενικών τζιτζικιών τα οποία, κρυμμένα στα πεύκα, δημιουργούν ήχους δονώντας ακούραστα μια μεμβράνη στον θώρακά τους. Πρόκειται για μουσική ή για μονότονη, φιλάρεσκη, ακατανόητη φλυαρία; Οι αρχαίοι Έλληνες συνήθως απολάμβαναν το οξύ τιτίβισμα αυτού του εντόμου. Το παρομοίαζαν με άσμα, ηχηρό μεν αλλά θεσπέσιο. Αυτό δείχνει πόσο η πρόσληψη του ήχου είναι συνυφασμένη με τον πολιτισμό.