Ανακυκλώνοντας μαχητικά αεροσκάφη σε ανοιχτήρια

Ήταν ένα καλοκαιρινό απόγευμα Παρασκευής του 2015 και περπατούσα με τον πατέρα μου, που είναι πιλότος της πολεμικής αεροπορίας, σε μια ελληνική αεροπορική βάση. Εκεί, παραμερισμένα σε μια μεριά βρισκόντουσαν παλιά τμήματα αεροσκαφών ως άχρηστο υλικό. Το γυαλιστερό τους μέταλλο έπαιζε με τον καλοκαιρινό ήλιο. Τα πλησίασα και τα περιεργάστηκα γεμάτος περιέργεια και δέος. Συζητώντας με τον πατέρα μου για την ιστορία τους, συνδυάστηκαν στο μυαλό μου δύο πράγματα: Πρώτον, η συναισθηματική τους αξία, την οποία εκτίμησα γνωρίζοντας από πρώτο χέρι τις ιστορίες που διαδραματίζονται καθημερινά στους ελληνικούς ουρανούς και τον ρόλο των Ελλήνων πιλότων σε αυτές και δεύτερον, η μεγάλη τους αντικειμενική αξία.