Ταινίες που ακούγονται, φωνές που διαβάζονται…

Είναι αποκαρδιωτικό, αλλά οι άνθρωποι με αναπηρία, που στην χώρα μας είναι περίπου 1 εκατομμύριο, δεν μπορούν να απολαύσουν την τέχνη όπως όλοι οι υπόλοιποι. Είτε γιατί δεν μπορούν να την δουν, είτε γιατί δεν μπορούν να την ακούσουν, είτε γιατί πολύ απλά δεν μπορούν να την φτάσουν: συνηθέστατα ο χώρος διεξαγωγής μιας παράστασης, προβολής ή συναυλίας δεν είναι καν προσβάσιμος για ΑμεΑ. Ο λόγος; όλες οι υποδομές δημιουργούνται βάσει μιας ακατανόητης «κανονικότητας». Το πιο αποκαρδιωτικό όμως είναι η απάθεια με την οποία αντιμετωπίζει το κράτος το πρόβλημα.