Ένα μάτσο από Έντι Μπαρζούν, και ο Ναπολέων ο Β’

Πόσοι κοιτάμε στα μάτια; Πόσοι ψάχνουμε την αλήθεια στις διαπροσωπικές σχέσεις; Ενδιαφερθήκαμε για ένα όραμα σεβασμού και εκτίμησης χωρίς ταμπέλες; Πόσοι κόψαμε την τερατόμορφη ροή του χρόνου και νιώσαμε το εγώ μας στο εμείς (μας) που υπάρχει και φαίνεται, χωρίς το εμείς του κατασκευάσματος των ψευτογραφιάδων της μισής δεκάρας; Πόσοι προτιμήσαμε την ενίσχυση του γείτονα με οικονομικές δυσκολίες που θα θέλαμε να του ευχόμαστε αληθινή καλημέρα, αντί της άγνωστης Actionaid; Πόσες φορές του είπαμε έστω και ψεύτικα καλημέρα; Πόσο αγαπήσαμε τον εαυτό μας για τον εαυτό μας;