Είδα: Tον «Ριχάρδο Β΄» σε σκηνοθεσία Έφης Μπίρμπα

Εκεί τοποθετείται και ο Άρης Σερβετάλης ως κεντρικός ερμηνευτής, απόλυτα διαθέσιμος με το σώμα και το λόγο του, τόσο αποδίδοντας τον Ριχάρδο στην έπαρση του, ως «θεό των ουρανών», ανήσυχο στη δίνη της κρίσης «ζωσμένο από σμήνος κολάκων» και υπό κατάρρευση ως «κύριος και βασιλιάς του τίποτα» - πάντα γαντζωμένου στο Εγώ του και στο ύπατο αξίωμα. Είναι υποδειγματική κι αυτόματα πλήρης η σκηνική συμπεριφορά του που καλεί το θεατή του να προσέξει ακόμα και τις ρυτίδες ή τα νεύματα του που συνιστούν μια ερμηνευτική θέση.